Haar pa en ma vierden een jubileum,
Ze weet nog hoe ze voor de kapstok stond,
er moest toch iemand zijn die op kon treden,
daar in de gang bedacht ze het terstond.
Voor iemand haar op plannen kon betrappen
had ze de hoed al van de plank gewipt,
met herenjas en sjaal kwam ze al binnen stappen,
nu snel een tekst bedenken en de knopen dicht.
Er werd gelachen en naar haar gekeken,
toen ze ging zitten was het opeens stil,
nu moest ze toch in actie, ze moest spreken,
ze dacht aan iemand van de kerk en wat hij wil.
Ze hoefde maar één zinnetje te zeggen
zoals die man zo vaak had voorgedaan,
ze deed hem na zonder veel uit te leggen
en kreeg applaus, het was dus goed gegaan.
Op latere verjaardagen, partijen
sprak men veelvuldig over wat zij had verteld,
blijkbaar had ze de gasten kunnen vleien
met; “Ik ben Smit en kom om kerkegeld.“
Coby Poelman-Duisterwinkel
Geweldig Coby!
BeantwoordenVerwijderenDankjewel Hilly!
Verwijderen