Vanavond wordt er weer gezongen. Het is maar een klein groepje deze keer, veel afmeldingen.
Er is me zojuist iets duidelijk geworden. Er is een reden dat collega orgel de voorkeur kreeg. Er is iets met mijn lessenaar. Er mist een plankje waar de muziek op gezet kan worden.
Die wordt nu steeds uitgestald op mijn klep maar dat is lastig voor degene die mij bespeelt, vooral wanneer diegene leesvlakjes in de bril heeft. De muziek staat te hoog en doordat de muziek te hoog staat ziet een deel van de koorleden de dirigente niet die mij bespeelt.
Eén van de alten kijkt om zich heen of er iets in de omgeving is dat een tijdelijke oplossing kan bieden. Opeens valt haar oog op een plankje dat tussen mijn achterkant geklemd zit. Ze probeert voorzichtig om mij geen pijn te doen of ze het er tussenuit kan krijgen en ja, dat lukt! Laat dat nou net het plankje van de lessenaar zijn…. Er zitten 6 gaatjes in waar de scharniertjes van mijn klep op passen.
Het punt is alleen nog om er 6 schroefjes op maat bij te zoeken.
Eén van de sopranen heeft thuis bakken vol kleine schroefjes die ooit van een meubelmaker geweest zijn en zij neemt het plankje mee naar huis in de hoop de volgende week mijn lessenaar te repareren. Ze is heel goed met schroevendraaiers. Wat zal ik daar van opknappen! Ik hoorde vanavond dat collega orgel waarschijnlijk niet meer terugkomt. Het Repaircafé heeft hem opgegeven. Er kan nog geprobeerd worden of een echte orgelhersteller hem wel kan repareren maar misschien kost dat wel heel veel geld. Dan zou het toch fantastisch zijn als ik de taak van collega orgel weer helemaal kan overnemen? Ik verheug me!
Coby Poelman-Duisterwinkel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten