Haar kerstkaart

Elk jaar verscheen haar kaartje,
dit jaar ontbreekt haar groet.
Haar laatste kaarten toonden
een bevend schrijfgemoed.
Ook haar adres werd anders,
werd ze verzorgd, verpleegd?
We zullen spoedig weten
of ze nog kaartjes leest.

Die lieve trouwe dorpsgenoot
die altijd aan ons dacht.
Wat vreemd als ze opeens verstilt
op een decemberdag.
Ze bleef een kerstkaartkennis
tot in haar laatste kracht,
we lieten elkaar weten;
Hij komt, Hij wordt verwacht!

Coby Poelman - Duisterwinkel

 

Online kerstviering

Woensdag, 16 december was ik te gast in de gereformeerde kerk te Onstwedde om de kerstviering van de PCOB te leiden met eigen geschreven gedichten, meditatie en kerstverhaal. Mocht iemand deze viering willen bekijken, ik zag dat deze nog te bekijken is via www.kerkomroep.nl

Vrede zij u

Stille ode

Onder de rijp

fluistert een tak,

kijk toch eens om je heen,

zie je die ijsglans

door de zonnestralen?

En onderdoor

zie ik jouw bovenkant,

die schittert mooier nog

als diamant.

Rondom de tak

ontspruit gedempt gefluister,

een stille melodie

sluiert het lichten

van Gods luister.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Boekbespreking over Mijn Bijbels ABC

Zo verrassend, bij toeval kwam ik een boekbespreking tegen op internet van het door mij geschreven kinderboekje. Natuurlijk wil ik dat graag even met jullie delen.

 https://puurjael.nl/mijn-bijbels-abc-van-adam-tot-zegen/?unapproved=14308&moderation-hash=2c1a097be8e4a5307358261590f830e6#comment-14308

 

In ons donker schijnt Zijn licht

 

Hoe kan het toch
dat we in donkere tijden
als schapen zonder herder
onze levens leiden,
alsof we nimmer hoorden
van het Koninklijke licht
dat opklonk boven velden
in een nachtelijk bericht.

Het overweldigende nieuws
in die kerstnacht bezongen,
Hij heeft het voor ons waargemaakt,
is het wel doorgedrongen?
Hij opende Zijn vrede
van het welbehaaglijk lied,
de Herder begeleidt ons
ook al merk je het soms niet.

Beleef de woorden in je hart
tot je weer zingen mag,
Hij haalt ons uit het donker,
Hij geeft ons elke dag,
Het lied uit engelenmonden
gaf levensperspectief,
is niet aan tijd gebonden,
Hij heeft nog altijd lief.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Godsvertrouwen

                

      Vaak komt ze in herinnering,
    dan zie ik hoe ze in het schijnsel
              van de schemering
           zich over heeft gegeven
                 aan het uitzicht
             op het Eeuwig Leven.

                    Vertrouwen
          straalt van haar gezicht,
                   de handen in
           haar schoot gevouwen.
   Ik zucht wanneer ik er aan denk
              hoeveel ik van haar
                  heb gehouden.

     Coby Poelman-Duisterwinkel

Wat ben ik zonder Helper?

 

Had ik me kunnen redden
toen ik geboren werd
als er geen ouder was
die mij te eten gaf,

had ik me kunnen redden
toen ik door pijn belet
alleen nog maar kon liggen
in mijn bed,

had ik me kunnen redden
als ik geen Helper had
die door Zijn grote liefde
aan ieder leven gaf?

U zorgt voor alle zorgers,
U spreidt Uw mantel uit,
als hoogste Toegewijde
herkent U ieders lijden.

Wat zijn wij zonder helpers,
wat zijn wij zonder U.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven voor het thema "Mantelzorg" van gedichtensite.nl

Aan dit gedicht is op 28 februari 2014 een eervolle vermelding toegekend.

Door het geloof

Het stormt als buurvrouw wordt begraven,
zoals het in de wereld waait,
iemand wordt vluchtig uitgezwaaid,
auto’s vullen zich met de in raven-

zwart geklede nazaten van Naam.
langzaam trekt de stoet langs beukenhagen
om haar naar de plaats van rust te dragen,
meelevend trek ik jas en schoenen aan.

Terwijl ik naar het kerkgebouw toe loop
denk ik aan hoe een jochie stond te kijken,
een dagdeel voor het venster in de hoop

de vader van zijn vriendje te zien stijgen,
zo had de juffrouw hem verteld op school
dat hij die dag de hemel zou bereiken.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gedenkmoment

En dan komt er de dag
dat we gedenken wie je was.
Jouw leven trekt aan ons voorbij,
we zien weer even: Zo was jij.

Je houding en je stille lach,
de lieve knuffel die je gaf,
je meeleven met iedereen,
in stilte ging je van ons heen.

Vandaag leeft jouw herinnering
als gouden rand rond onze kring.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Herfstgedachten

Tussen het dorre bruin
verrijst iets moois, iets fleurigs,
een ranke stam
onder iets wijds, iets kleurigs,
de buitenranden fijn belijnd
krullen in zachte schulpen,
een mug vindt hier zijn rust.

Het nodigt uit om stil te staan,
te mijmeren, je laten gaan,
een stempel in een ruitjesschrift:
we laten paddenstoelen staan.
Een melodietje van een kinderliedje.

Een muggenstoel fluister je zacht,
haha, geen zetel voor een pad,
het maakt je vrolijk, opgewekt,
zo mooi tussen dat stervend blad,
de Schepper was op deze plek!

Coby Poelman-Duisterwinkel
 

Nodig

 

Overal gesloten, stickers op de deur,
tot onze grote spijt,
het is even niet anders,
helaas, Coronatijd.

Nog kilometers ver van huis,
kan ik het nergens kwijt?
Toch eindelijk een open deur,
o wat een heerlijkheid.
Hier snapt men dat het nodig is,
juist in Coronatijd!

Coby Poelman -Duisterwinkel

Vol van liefde

 

Zoals een moeder

naar haar zuigeling

kan kijken

in koesterend

gebaar haar lieve

woordjes fluistert

ervaar ik Vaders

mild gelaat

wanneer Hij trouw

in liefde naar mij luistert

terwijl ik met Hem

als een kind

met moeder praat.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Herfstmuziek

 

Schrompelend geel

en stervend bruin

zingt ritselend in de wind.

Stijgend, dalend,

krijgertje spelend,

achterstevoren

van klinkers naar zand,

opnieuw blaast een windvlaag

in fluittoon door steegjes.

Het dorre bruin

krijgt een nieuwe kans,

rollebolt, knispert,

speelt haasje-over

met diep donkerpaars

in vliegende vaart,

duikelend, springend,

wervelend, hopend.

Uitbundig klinkt in

muziek van de herfst:

“de Schepper wint het

van stervensernst!”

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit de bundel"Verstillend Licht"

Hemelkleuren

Verlichte kleuren
in wolkend antraciet
vertolken dat U
schijnend op ons ziet,
wanneer Uw boog
het donker breekt
belooft die
dat U tot ons spreekt.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Scheuren in het pleisterwerk

 

Scheuren in het pleisterwerk

van de gerestaureerde kerk

vertellen de historie

van wie verwond door het verleden

louter kerkpaden betreden

voor concert of glorie.

Wanneer de wond ontpleisterd is

komt ruimte voor vergiffenis

breekt Zijn bevrijding door.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Dankgebed van een jarige

Heer, ik beleef vandaag
weer mijn geboortedag,
ik dank U voor het leven
dat U mijn ouders gaf
en zij mij op een dag
van U hebben gekregen,
dank dat U elk jaar met ons viert
wat U ons hebt gegeven.
U bent opnieuw de Eregast,
die met ons is verweven.
Dat wij met wie bij U al zijn
hier mogen zingen in refrein.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Voor het laatst

De deuken in de vloer
tonen de zwaarte van het bed,
de strepen overdwars verraden
waar de kast werd neergezet.
Ik hoor de leegheid kraken
in mijn leren jas
en kijk naar buiten
waar adem condenseert
tegen het enkel glas.

Ik zie de inktvlek op de grond
en denk aan hoe die
in mijn pubertijd ontstond.
Nog éénmaal open ik
het ingekraste luik,
voorzichtig tastend onder
knisperend verwarmingsbuis

mijn knieën knakken
als ik eindelijk wil gaan,
het luik blijft
kierend openstaan.

Coby Poelman - Duisterwinkel

 

Herfstavond

Gordijnen dicht,
gezellig schemerlicht,
de geur van was en zwavel,
verwarming op behaaglijk,
in stille harmonie
verdiept in U.

 Coby Poelman-Duisterwinkel

 

Hoor je dat?

De eenden van de Traansterweg

vertellen een verhaal,

heb je ons baasje wel gekend,

hij kende ons allemaal.

De ganzen van de Traansterweg

herkennen hun verhaal,

ze trekken altijd met hen op,

missen hem allemaal.

De vogels rond de Traansterweg

fluiten een groots verhaal,

weet je dat er een Trooster is?

Hij kent ons allemaal.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven voor het afscheid van een familielid die overleden is.

Sportief

De zon schijnt,

hij stapt

van achter zijn krant

in de auto,

sporttas in de hand,

rijdt naar het sportgebouw,

puft op de loopband

in het blauw,

zoveel stappen

per minuut,

bestijgt de fiets

naast buurman Ruud,

beloont zich

met een warme douche,

haalt zijn colbertje

uit de hoes,

zwaait door het raam

onderweg naar huis

naar een sportieve jogger,

die is al bijna thuis,

rijdt een genietende fietser voorbij

en denkt bij zichzelf;

dat is toch niets voor mij.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Gepubliceerd in de bundel "Granaatjes met een gouden slot"

Thuis

Koor op de vlucht

Daar liggen ze

tussen ons in

vullend de ruimte

naast mijn kussen

ik luister of ik ze nog hoor

het koor van speelse muggen

’t is toch niet waar

’t is toch te gek

hij heeft gelijk gekregen

het muggenkoor

met alle leden

op de vlucht

voor enkel lucht

van één aardappel

rauw en doorgesneden!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in de bundel 'De voordracht'

Het muggenkoor

Een koor van muggen laat zich horen,

juist als je onder het dekbed ligt.

Je denkt nog ach, het laat geen sporen

maar toch doe je geen oog meer dicht.

Zodra het licht is aangedaan

lijkt het koor verdwenen

maar jij bent overstag gegaan

de halve nacht nog in de benen.

Pas aan het einde van de nieuwe dag

als je weer bij je positieven bent

ontdek je met een grinnikende lach:

En toch was ik een enthousiaste dirigent.

Coby Poelman - Duisterwinkel.

Te beluisteren op https://luistergedichten.nl/index.php/categorieen-algemeen/16-natuur/117-het-muggenkoor

Gepubliceerd in de bundel  "De voordracht"

Schiermonnikoog

Fietsen leunen
tegen een paal,
aanklevend zand
verbreedt de banden,
sturen grijpen
in elkaar,
zadels neuzen
naar verlaten strand,
pedalen zwijgen,
golven neigen,
de branding landt,
de mens ontspant.

Coby Poelman-Duisterwinkel

                                                         

Gepubliceerd in de bundel "De voordracht"

Opgeheven geheim

Ik kan het nu wel zeggen
zei ze zacht,
hoe op een dag
ze boven wilde kijken
maar van de kinderen
mocht ze niet op de trap,
‘k ben heel voorzichtig
achter haar aan geklommen,
ze was de koningin te rijk,
zo blij nog even
weg te kunnen dromen
in haar vroegere koninkrijk.

Maar de weg terug,
een uur waren we bezig,
toen ik bezweet bedacht wat nu
werd me iets ingegeven,
we gingen op de knieën,
tree voor tree.

Het was zo’n lieve vrouw,
ik gunde het haar zo
die ene wens
te gaan vervullen,
het is gelukt,
ik kan ‘t je nu
in alle openheid onthullen.

Ontroerd ontmoette ik
haar blik,
zij bracht wie ik zo miste
hier beeldend in herinnering,
zo liefdevol, als een vriendin,
ik zag in haar
die donkere ogen lichten.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Ken je deze foto?

Ze krijgt een foto aangereikt

van hun verliefde tijd,

nooit eerder zag ze deze,

als hij hem ook van dichtbij ziet

is hij op slag opnieuw verliefd

en zij ziet hem weer

door haar puberogen.

Ze kijken gretig verder,

de liefde straalt de jaren door,

die onbevangenheid.

Ze groeiden samen naar volwassenheid,

hun hoogste goed bewakend.

Ze smelten weg,

zijn terug in pubertijd

die hen nog zo kan raken.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Zijn liefde

Ik plaatste mensen op een voetstuk,
hechtte veel waarde aan wat werd gezegd,
toen ik hen beter leerde kennen
heb ik hun voetstuk naast me neergelegd.

Je hoeft geen mensen op een voetstuk plaatsen,
creëer voor hen een plekje in je hart,
stil wil Zijn liefde mij bereiken,
't verzacht wat in mij was verhard.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gedenk

Massale rouw
markeert tweeduizendtwintig,
er nevelt overal Coronadauw,
Geen tijd voor voorbereiding,
in eenzaamheid klinkt nog:
ik hou van jou.

Meeleven mondt soms uit
in medesterven,
de zorg geeft alles
wat zij in zich draagt.

Gedenk wie wereldwijd
de dupe werden,
ode aan wie vol liefde
eigen leven waagt.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven voor alle nabestaanden van de slachtoffers van Corona en voor het zorgpersoneel dat met gevaar voor eigen leven zoveel mensen geholpen heeft en nog verzorgt. Ik heb diep respect voor jullie.

Dag aardebewaarders

De bomen langs de snelweg
vertellen hun verhaal,
we zien er niet zo fleurig uit,
zijn hier en daar wat kaal.

We stonden liever in een bos
ver van de uitlaatgassen,
maar ja, we staan nu eenmaal hier,
kunnen niet zelf verkassen,

dus kijken we naar jullie
en zwaaien jullie uit,
geniet maar van het leven,
haal er het beste uit.

Wees blij dat je mobiel bent
en overal kunt gaan,
fijn dat je oog voor ons had
de boomtaal hebt verstaan.

We voelen ons nu toch gekend,
dit doet een boom wel iets,
ons zwaaien wordt uitbundiger,
we staan hier niet voor niets!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Hoe zou het zijn

Als vader een paar dagen
op aarde terug zou zijn,
wat zou hij zich verbazen,
bracht het hem vreugde, pijn?
Ik zou hem rond gaan leiden,
kijk pa, zo is het nu
en veel gezinsuitbreiding,
hoor, dat heeft hij van u.

Wat zou hij stralen als ik zei
o ja, we kerken nog
en vinden steun in ons geloof
waar u het ook in zocht.
We zouden veel bespreken
na bijna vijftig jaar,
Ik zou graag willen weten
en pa, hoe is het daar?

Coby Poelman-Duisterwinkel

Ontvang de Geest

U zult de Geest ontvangen,
belooft de Zoon van God
wanneer Hij op de wolken
de aarde overstijgt,
op weg gaat
naar de Vader.

Hij geeft de Geest,
Zijn wind steekt op in vlagen,
brengt ons te binnen
wat Hij zei.

Als ik de Geest ontvang
leeft alles op in mij.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Met dank aan David

David, spelend op je harp,
wat voel je je verraden,
maar vertrouwend op de Heer
weet je, Hij slaat mij gade,
Hij stelt mij niet teleur,
Hij redt mij van het kwade.

Gesterkt door je geloof
schrijf je het in een lied,
je roept het uit naar God
en Hij stilt je verdriet.

David, dichter naar Gods hart,
bedankt voor wat je achterliet.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Honderd op de snelweg

We mogen honderd,

we rijden honderd,

worden constant gepasseerd,

geïrriteerde blikken,

we doen toch niets verkeerd?

We voelen ons als slakken

tussen gehaaste hazen,

honderd is niet gemakkelijk

dus blijf een beetje aardig.

Coby Poelman – Duisterwinkel

Wat zal ik aantrekken?

Staande voor de kast

verzucht je

kijkend naar de lucht

wat trek ik aan vandaag…

als eindelijk je keuze is gemaakt

komen de regenbuien

dan hoor je het gefluister

trek toch vandaag die mantel aan

die zo bevrijdend voelt

met al die mooie plooien

waarmee iets wordt bedoeld

bescheiden en zachtmoedig

meelevende en goed,

verdragend en geduldig,

vergevend overvloedig

en daar omheen

die mooie gouden riem

om bij elkaar te houden

die wijde plooienpracht,

de gordel van Gods liefde

die alles samenbracht

ga zo vandaag naar buiten

het zal je prachtig staan

dan trek je naast je kleren

ook nog de ander aan.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven n.a.v. een preek over Kolossenzen 3 : 12 - 17

Gepubliceerd in de bundel: "Verrassend uitzicht" (2013)

Spoorzicht in Loppersum

De boeddha voor het restaurant
is in zijn omvang groot,
de peuter aan zijn moeders hand
ziet hem over het hoofd.
Hij attendeert haar op een spin,
deinst terug als die zijn loop begint,
doet blij verrast opnieuw
een stap naar voren,
volgt met zijn vingertje

de spinnensporen

tot in het linker boeddha-oor.

Het beeld blijft statig
naar de peuter staren
die zich vermaakt met
't spinnen van bewegend garen.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Verjaardagsvreugde

Een vreugdegolf bereikt ons hart,

vandaag is jouw verjaardag,

we vieren een nieuwe levensstart

en zingen in maten van vierkwart,

beleven je geboortedag,

genieten van je blijde lach,

de vreugde van verjaardag,

het feest dat je er zijn mag!

Coby Poelman - Duisterwinkel

Update van "Mijn Bijbels ABC"

Deze maand is het een jaar geleden dat mijn kinderboekje "Mijn Bijbels ABC van Adam tot Zegen" verscheen. Het is fijn om te mogen melden dat het boek goed verkoopt. Het wordt vaak als kraamcadeau of doopgeschenk gegeven. Ook opa's en oma's kopen het voor hun kleinkinderen om uit voor te lezen. Omdat het boek op rijm geschreven is kunnen kinderen de teksten gemakkelijk onthouden en kennen ze die snel uit hun hoofd. Zo leren ze op een speelse manier over de Bijbelse thema's, personen en begrippen. Graag deel ik een kort filmpje om te laten zien hoe het boek eruit ziet.

Het boek is in iedere christelijke boekhandel te koop of te bestellen en kost 12,99.

Vol van luister

Wat wilt U mij vertellen

met dit veld vol pinksterbloemen

nu ‘k even in de stilte

neergestreken ben

het lichte paars, bijna

te mooi om te benoemen

strijkt teder langs

de houder van mijn pen

hoe kan ik dit beschrijven

wat ik diep van binnen voel

ook zonder iets te zeggen Heer

weet U wat ik bedoel.

Dit pinksterveld vertolkt vandaag

nabijheid van Uw Geest

in Uw serene stilte

ben ik dicht bij U geweest.

Coby Poelman - Duisterwinkel

In de prinsentuin

Waar twee of drie.....

Biddend

zingt het koor,

zingend

antwoordt de Geest,

Zijn echo vult de ruimte.

Het pinkstert!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Het kunstwerk is van Anco Wigboldus.

Het gedicht is gepubliceerd in de bundel "Het pinkstert!"

IJsvogelliefde

Hij kijkt eens om zich heen,
wie biedt hij een visje aan,
met wie laat hij
een gang ontstaan,
de vrouwtjes zijn kieskeurig,
hun snavels zo mooi fleurig,

eerst moet hij nog
zijn prooi verslaan,
daar blinkt al iets
voorbij het riet,
een blauwe flits...
hij bidt!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Aardig

Ik kam mijn haar,

versier het met een frutsel

en denk terug

aan wat de jongen zei

tussen de pubers

voor de buurtsuper,

opnieuw ontroert het mij.

"Mevrouw, ik ken u niet

maar vind u nu al aardig

en wat u in uw haar draagt

vind ik ook heel chique".

Zijn ogen twinkelden die dag
de kleuren van mijn frutsel
en met een licht geluksgevoel
sloot ik hem in mijn hart.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Vergeten lunchpakket

Prachtige tachtigers

Twee oude mensen, hij groot, zij klein,

je komt ze overal tegen.

Zijn gang is onzeker want in zijn brein

heeft een stoorzender toegang verkregen.

Zij gaat voorover gebogen haar weg.

Haar schouder net boven zijn middel.

Ze kunnen niet met en niet zonder elkaar,

voortdurend klinkt hun gekibbel.

Hij mag van de dokter niet meer achter ´t stuur,

zij neemt deze taak van hem over,

volgt de bochten heel secuur,

zijn gezelschap is niet overbodig.

“Ja maar” roept hij als ’t licht springt op groen;

de motor jankt en ze hobbelen voort.

Hij wijst naar een bord met “Domie’s toen”

maar zij gaat er niet mee akkoord.

Ze zijn onderweg naar de “Jeux de Boules”,

haar baseball-cap weert de zon.

Hij zwaait naar de teamleider van de poule,

“Zeg, draai daar de auto maar om.”

Twee oude mensen, hij groot, zij klein,

hij zwaaiend met armen en benen.

Zij knijpt de tas met ballen haast fijn,

heeft moeite hem bij te benen.

Wankelend gooit hij een bal op het pad,

de wedstrijd is begonnen.

Twee oude mensen gaan voldaan weer op pad,

zij hebben vanmiddag gewonnen!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in de bundel: "Granaatjes met een gouden slot"

De Geest beweegt

Beweeg ik mij als grauwe muis,
schuilgaand in lauwe aarde,
hoor ik: sta stil bij wie je bent,
voor Mij van zoveel waarde
en ik veer op, vol van zijn Geest,
Hij viert met mij het pinksterfeest!

Coby Poelman - Duisterwinkel

Hemelvaartgedachte

Nee, niet met ballon en mand,
niet als een ruimtevaarder
maar een wolk nam Hem van land.

Omsloten door het hemelse,
verenigd met de Vader,
verbonden met de aarde.

Het komt zonder ballon en mand,
maar vuur zal niet ontbreken,
het is de Geest die in ons landt.

Ontstoken door het hemelse,
verbonden met de Vader
ontkiemt de nieuwe aarde.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Moederdag in herinnering

Zo eenmaal in het jaar

dat was toch veel te weinig

een goede moeder

was ze elke dag.

Haar koesterende handen

nooit aflatend bezig

haar zachte blik

vertolkte ’t liefdeshart.

In onze diepste pijn

was zij met ons verbonden

bij onze grootste vreugde

ontsprong haar lieve lach,

deelden we verdriet

zij troostte als geen ander

met haar als moeder

was het altijd moederdag.

Nog eenmaal klinkt op aarde

mijn bewonderend hoera

o, dat zij eeuwig moeder is

nu in Gods Gloria.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Gepubliceerd in de bundel: "Geloofsvreugde"(2013)

Bevrijdingsfeest

Feestelijk straatgezicht,

driekleurig landbericht,
vierend de vrijheid
van ’t aards vaderland,

drievoudig eerbetoon
aardoverstijgende
van wie bevrijd is
door Zijn Vaderhand. 

Coby Poelman - Duisterwinkel

Homme Poort

Hoe lang kijk jij al mee over mijn schouder,

ik ben de tel inmiddels kwijtgeraakt,

maar met de jaren word je mij vertrouwder,

hoe vaak heb ik je nu al zachtjes aangeraakt.

Het ene jaar stond je in onze serre,

een ander jaar naast het bureau,

van tijd tot tijd kom ik je plagend tegen,

dan duik je even onder mijn plumeau.

Vandaag was ik je lange haren

heel zacht masserend met een natte doek,

daarna je neus, je ogen en je wangen,

je moest eens weten wat het met me doet.

Vrienden van ons vinden je sprekend lijken

op Godfried Bomans, die tevreden blik,

verlang je nog niet even naar je pijpje

of geniet je van mijn nieuwste limerick?

Je geeft de kamer hoe dan ook jouw charme,

gemoedelijk stilzwijgend achter mij,

het is heel anders dan wat je gewend was,

je tijd in Groningen is al heel lang voorbij.

Daar keek je uit over de winkelpanden,

wellicht vanaf een brede vensterbank

en hield je mevrouw Leopold gezelschap,

hoorde op afstand de Martiniklokkenklank.

Je hoofd begint zowaar te glimmen,

het lijkt of je instemmend naar me knikt,

ach Homme Poort, je brengt me weer tot zinnen,

je laat me schrijven over jou onder jouw blik.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Het schilderij is gemaakt door GeertJan van Meurs, Homme Poort, in de oorlog actief in het verzet, schreef een lekenspel, zie onderste foto. U kunt meer over Homme Poort lezen in het boek Jeugdherinneringen. Zie http://docplayer.nl/17276355-Jeugd-herinneringen-van-dirk-jan-poort.html 
Homme Poort speelde ook een rol in het boek van Simon Vestdijk, Terug naar Ina Damman, hij was het jongetje die de bal achteruit kon trappen.