maandag 30 januari 2017

Verlost

O Heer, ik ben zo opgelucht
dat U mijn schuld vergaf,
zo kan ik met U verder
en droog mijn tranen af.

Weer onderweg naar Pasen,
ik dwaal nóg wel eens af
maar weet mijn schuld begraven
in Uw verlaten graf.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in "Het pinkstert!"

Te zingen op de wijs van "Op bergen en in dalen, ja overal is God"

woensdag 25 januari 2017

De eerste echo



Je bent nog maar een vormpje
in golvend grijzig zwart,
een klein wit stipje
toont ons je kloppend hart,

'k bespeur voor wie ik in mij draag,
van wie ik moeder wordt
een vleugelspreidend oergevoel
dat jouw bescherming vormt.

Er welt in ons een vreugdegolf,
twee harten vol in bloei,
door Zijn genadig Vaderhart
beleven wij jouw groei.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Geschreven voor Johanneke n.a.v. haar blog http://waardevolenuniek.nl/waardevolle-beelden-en-een-waardevol-gesprek/ Hier heb ik mijn gedicht "Blij met jou" (geschreven vanuit het perspectief van oma) aangepast, nu is het geschreven vanuit het perspectief van de aanstaande moeder.

dinsdag 17 januari 2017

Besneeuwde hof

De stilte is nog stiller
dan voorheen,
de beukenhaag draagt nu
een vorstelijke kraag,
berijpte bomen
fluisteren nog zachter.

Temidden van
de wintervacht
zit ik als een vorstin
op de beklede bank,
het wit steekt schitterend af
tegen mijn zwarte jas.

Vogels zingen zuiver
van opstanding en leven,
hun teksten staan in veelvoud
op zerken geschreven,
ik voel me in een heerlijk licht
door Wie mij schiep verheven.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in "Velden vol melodieën" (2016)

vrijdag 13 januari 2017

Avondmaalsgedachte


Zo ver het Oosten
van het Westen ligt
zijn onze zonden
weggedragen.

Vanuit het Oosten
rijst de Zon,
verlicht ons
tot het Westen

begraven,
al wat is weggedragen
om elke morgen
ons weer op te wekken
in Zijn Licht.

Bij Psalm 103 : 12

Coby Poelman-Duisterwinkel


Uit: "Velden vol melodieën" (2016)


Kunstwerk van J. Derksen Staats

woensdag 11 januari 2017

Koffie!



Dat eerste kopje koffie
in je nieuwe huis,
tuinstoelen
in de kale kamer,
zonnestralen
op bespatte planken,
stijfsel in je haar,
holle klank,
behangsnippers,
voldaan gevoel,
even zitten.
Mmm,
kom, pak een stoel!

Coby Poelman-Duisterwinkel

zaterdag 7 januari 2017

Bijna vrij

Stil zit ze naast me,
haar oogjes spelen
met de contouren
van het glas in lood.
Ze wordt geconfronteerd
met eeuwig leven,
dat, wat beloofd is
na de dood.

Zilver omrande wolken
drijven schaapsgewijs voorbij.
“Ik zie de Goede Herder”
fluistert ze naar mij.
“Zou oma het al weten?
Dan is ze bijna vrij”.
Veelbelovend zwijgen we,
voelen Hem onnoemelijk dichtbij.

Coby Poelman-Duisterwinkel
 
 
Uit: "Verstillend Licht" (2012)

dinsdag 3 januari 2017

Salka

Als de dood
het lichaam heeft ontbonden
verbindt
het door verlatingsangst
getroffen kind
de namen van haar ouders
onomwonden.

Omringd
door wat er van hen over is,
de fel begeerde schilderijen,
beschrijft het kind
met ingetogen droefenis
de pennenvruchten
die haar moeder lijkt te breien.

De kluwen
van de uitgetrokken
rozerode panden
ontwindt zich tot
een mantel
in haar koesterende handen.

Coby Poelman-Duisterwinkel


Geschreven n.a.v. het gelijknamige boek van Chaja Polak.

In 2013 gepubliceerd in het boek "Strijklicht van violen", poëzie bij kunst en literatuur.