Als de dood
het lichaam heeft ontbonden
verbindt
het door verlatingsangst
getroffen kind
de namen van haar ouders
onomwonden.
Omringd
door wat er van hen over is,
de fel begeerde schilderijen,
beschrijft het kind
met ingetogen droefenis
de pennenvruchten
die haar moeder lijkt te breien.
De kluwen
van de uitgetrokken
rozerode panden
ontwindt zich tot
een mantel
in haar koesterende handen.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Geschreven n.a.v. het gelijknamige boek van Chaja Polak.
In 2013 gepubliceerd in het boek "Strijklicht van violen", poëzie bij kunst en literatuur.
Wat een indringend gedicht Coby. Ik ken dat boek niet...
BeantwoordenVerwijderenIk zal de samenvatting van het boek hier even plakken. Het was ook een heel indringend boek.
BeantwoordenVerwijderenSamenvatting
"Dat brengt me er ineens op hoe ze liep. Hoe ze over straat stapte met die kordate stevige passen. Nooit meer heb ik iemand zo zien lopen; vanuit de heupen en met zo'n gretigheid, alsof elke stap, elke pas een overwinning leek, een juichkreet, ik kom eraan, ik kom eraan, ik leef ik leef. Een blijdschap waarvan zij zonder aarzelen aannam dat de omringende wereld die met haar deelde."
In haar nieuwe roman Salka, richt Chaja Polak een monument op voor haar moeder, die het grootste deel van de twintigste eeuw aan den lijve meemaakte. In haar typerende stijl, een soort schilderen met woorden, bekijkt Polak vol mededogen, maar tegelijkertijd ook zonder genade, de moederfiguur Salka door de ogen van haar oudste dochter Fanny. De oorlog is het magnetische middelpunt van een meeslepend verhaal, waarin door de aandacht voor het kleine, het alledaagse, het menselijk, ja zelfs het lieflijke, in een enkel mensenleven (dat van Salka) het drama en de tragiek van een hele eeuw vervat zit.
Coby, dank voor het delen.
BeantwoordenVerwijderenZal eens op zoek in de bieb.
Groet,
Hilly
We lazen het ooit met de leeskring. Graag gedaan!
BeantwoordenVerwijderenGroet van Coby