Die wandeling van Henoch,
hoe vaak zie ik hen gaan,
probeer ik in gedachten
hun woorden te verstaan
en elke keer kom ik bij Hem,
spreekt Hij mij stralend aan,
brengt levend in herinnering,
ook jij mag met Mij gaan.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Die wandeling van Henoch,
hoe vaak zie ik hen gaan,
probeer ik in gedachten
hun woorden te verstaan
en elke keer kom ik bij Hem,
spreekt Hij mij stralend aan,
brengt levend in herinnering,
ook jij mag met Mij gaan.
Coby Poelman-Duisterwinkel
klinkt uit een open raam
een melodie
die lokt en vindt,
die zwart en wit
in harmonie verbindt,
verleden stilt
en heden overwint.
Zolang muziek de ruimte vult
vervalt de tijd,
zinspeelt de eindigheid.
Speel door, speel door
mijn beste vrind,
laat duren dit moment.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Na het lezen van dit nieuwsbericht ontstond onderstaand dierdicht.
Onderzoekers: 'cocaïnehaaien' snoepen van gedumpte drugs voor kust Florida | RTL Nieuws
zit een pakketje achterna,
hij snuift en hamert erop los
maar wordt van wat hij snoept de klos.
Opeens is hij van hamerhaai
getransformeerd tot gigahigh,
valt jachtig in de oceaan
duikers en schepenvinnen aan.
Nu werkt hij daar in Florida
als speurhaai naar narcotica.
Coby Poelman-Duisterwinkel
had op een dag een vreemde droom,
de appels wiegden aan hun tak,
hij hoorde hoe de kleinste sprak;
‘die worm belet mij in mijn groei,
ik hou niet van dat gebemoei,
zo word ik nooit wie ik wil zijn
en dat geboor doet ook nog pijn.’
Zo had de worm het niet bedoeld,
hij had zich nooit zo ingevoeld,
voor hem was het een voedingsbron,
zijn medelevensstrijd begon.
Het schaamrood in de appelboom
getuigt nog van die wormendroom.
Coby Poelman-Duisterwinkel
zet ezels in het schapenveld,
wanneer een wolf dan toe wil slaan
komt er een ezel in zijn baan,
die grijpt hem in zijn ruggengraat
zodat de wolf zijn prooi loslaat.
Hier wint de ezel van een paard
omdat een paard de vlucht op slaat,
een ezel is iets minder snel,
hij vecht op een gevaarbevel.
Zo leert ons een Hongaarse man
hoe men hier wolven weren kan.
Coby Poelman-Duisterwinkel
De man in mijn stoel kijkt even met mij mee,
de kamer debatteert, hij schudt afkeurend nee.
Mobieltjes in de klas, het moet verboden zijn
maar kijk die kamer nu,
het lijkt wel een schoolplein!
Coby Poelman-Duisterwinkel
beroeren mijn gemoed,
ik pas mijn snelheid zachtjes aan,
dit samenzijn voelt goed,
We lopen zwijgend op het pad,
U kent mijn wel en wee,
niets hoef ik U te zeggen
want U beleeft het mee.
Ik leef me in Uw menstijd in,
wat had U het soms zwaar,
was Vader in die tijd bij U
zoals ik U ervaar?
Er was in ‘t donkerste moment
Uw hartverscheurend woord
of Hij U toen verlaten had,
heeft Hij Uw roep gehoord?
Uw stappen in mijn wandelpas,
ze zijn mijn grootste schat,
nooit hoeft een mens alleen te zijn,
U kruist ons levenspad!
Coby Poelman-Duisterwinkel
Door Ko de Vrieze in een foto gezet