Begenadigd

Zie je Ruth lopen

met op haar rug

een zak vol gelezen aren,

zie je haar ogen

waarin de glans

van wat ze heeft ervaren?

Zie je Maria

die na het bezoek

van de engel begint te zingen,

zie je haar bewogen hart,

overmand door

zegeningen?

Twee begenadigde vrouwen,

vol geloofsvertrouwen.

In Ruth een ontluikende liefde

voor haar gevonden losser,

in Maria het groeiende kind,

de komende Verlosser.

Zie ik mezelf

in het licht van de nacht

waarin ik vergeving vroeg?

Mijn Verlosser ziet mij,

Hij heeft het volbracht.

Zijn genade is mij genoeg.

In mijn ogen verschijnt

de glans van Ruth,

met Maria begin ik te zingen.

Doordat mijn Verlosser leeft

voel ik mijn hart opspringen.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Vanmiddag 20 december draag ik voor op radio Het Hogeland

Wilt u live meeluisteren? Dat kan via Hogeland Radio (omroephethogeland.nl)

Even na 16.00 uur zal het te beluisteren zijn.

Het zoveelste kerstfeest?

Lang gewacht,

verlangend verwacht,

dan komt weer die feestrijke dag.

Al zo vaak beleefd,

naar mooier gestreefd,

was dit wat je had gedacht?

Het was goed, het was mooi,

er ontbrak toch nog wat,

maar ach, toch een fijne kerstnacht.

Maar kijk naar dat kind

dat de kaarsen aanstak,

het gedichtje voor ons uitsprak,

zag je haar stralen,

dat blijde gezicht,

zij bracht nog het lieflijkste licht.

Wij hebben getracht

wat van ons werd verwacht,

maar de kinderen zijn onze kracht.

Voor hen is het nieuw,

zij lichten ons bij,

het Kind kwam voor jou en voor mij!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Maria ontmoet Elisabeth

Maria had nog niets gezegd,

toch wist Elisabeth

meteen na hun begroeting

wie bij haar komen ging.

Haar moederschoot bewoog,

het kind had Hem op ‘t oog,

hij voelde al een band,

werd golvend overmand.

Gedreven door Gods Geest

die bij hen is geweest

begrepen deze vrouwen

wat in hen werd ontvouwen.

Zij vonden in elkaar

in stilte Gods gebaar,

gesterkt door hun verlangen

nieuw leven te ontvangen.

Vol vertrouwen wisten zij

Zijn Geest is ons nabij,

Hij wordt geboren uit een mens.

Het zal gebeuren naar Zijn wens.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Kerstbericht

De Vorst, op aard gekomen,

haalt mensen in Zijn licht,

wachtend en verwachtend

lees je Zijn nieuwsbericht.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Vertrouwde bezoeker

Mijn bezoek heeft alle tijd,

kijkt niet naar pols of klok,

Hij neemt mij in zich op,

is heel ontspannen bij mij.

Welke vraag ik Hem ook stel,

Hij luistert heel aandachtig,

zijn inleving is krachtig,

Hij begrijpt mij supersnel.

Hij zegt ook niet; ik stap weer op,

Hij laat me vrijuit praten,

Hij merkt meteen wanneer ik tob,

Hij schenkt mij levend water.

Hij blijft, want Hij woont waar ik klop,

Hij nodigt mij voor later.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Kunstwerk van F. Evers

Vrolijke ontmoeting

De eend in een verstopte wijk

roept om mijn aandacht, kijk nou, kijk!

Loop me niet achteloos voorbij,

leef je eens in dat ik jou rij.

Ik hoor je roep en loop terug

bekijk je zijkant, front en rug,

je lampjes, bumper en je grill,

ik kijk naar binnen en val stil.

Ik leg je vast met mijn mobiel,

geniet nog even van je wiel,

je spiegels, tulpen in het rood,

bedank je voor wat je me bood.

Zomaar in een verstopte wijk

staat er soms iets moois te kijk,

loop het niet achteloos voorbij,

roept iets naar jou, maak elkaar blij.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Ik kan niet wachten...

 

Wanneer komt Jezus weer

het duurt nu al zo lang,

er brandt nog maar één kaarsje,

waar blijft Hij toch zolang.

Nu geven al twee kaarsjes licht.

Wat dacht Maria vaak;

hoe lang moet ik nog wachten,

wanneer begint mijn taak.

Het derde kaarsje brandt nu ook,

weet je wat Jozef dacht,

zou ik een goede vader zijn

van ‘t kind waarop ik wacht?

Hanna en oude Simeon

die in de tempel staan,

ze kijken uit naar Jezus’ komst,

de vierde kaars mag aan.

Vandaag is het geboortefeest,

de wijzen zagen licht,

wachten is ook verwachten,

kijk uit naar Zijn bericht! 

Coby Poelman-Duisterwinkel

Hij is thuis

Tempel,

woning van de Heilige Geest,

ons lichaam, Zijn herberg,

Hij wil blijven,

voorgoed!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Een stapje terug

De thermostaat omlaag,

gebreide truien aan,

we maken het gezellig,

wennen aan dit bestaan.

Gewoon terug naar toen,

alleen een kamerhaard,

het is nu ook te doen,

ik voel me zelfs bezwaard

over wat ik gebruikt heb

aan stroom en zoveel gas,

ik merk, het was niet nodig,

kijk hoe het vroeger was.

We worden creatiever,

lopen ons vaker warm,

bekijken ‘t positiever,

stoken ons niet meer arm.

Het is een uitdagende sport

om minder te gebruiken,

een uurtje eerder slapen gaan

doet ook iets goeds ontluiken.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Het leven

 

In Uw huis

Heer, in Uw huis voel ik Uw grootte,

Uw stilte ademt vrede uit,

eerbiedig klinkt steeds meer geluid

van al Uw bedehuisgenoten.

We komen voor U en Uw woord,

hier mogen we elkaar ontmoeten

en in Uw vrede U begroeten,

we weten ons door U gehoord.

Straks gaan we psalmen voor U zingen,

de organist speelt ze al voor,

het maakt ons los van aardse dingen.

U neemt onze gebeden door

en wilt Uw kinderen omringen,

U bent erbij, één en al oor.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Een kaarsje voor jou

Voor jou brand ik een kaarsje,

jij was een schijnend licht

voor elk die op je weg kwam,

je deelde het bericht

van Wie je altijd troostte,

Wie jou had opgericht,

jouw warme goede woorden

wierpen een nieuw gezicht

op alledaagse zorgen,

vormden een evenwicht.

Voor jou brand ik een kaarsje

als teken van Zijn Licht.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Lief dagboek

Vandaag geprobeerd 

een uigever te vinden

en geleerd 

hoe je een boek kunt binden.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Boeket van verbondenheid

 

In een grote glazen pot

staan bloemen als fluwelen.

't Zijn rode amaryllissen

op hele dikke stelen,

er tussenin staan fijntjes

met tere rode bessen

takjes van de vuurdoorn

samen hun dorst te lessen.

Dit prachtige boeket

dat met liefde is geschikt

vertolkt hier ogenstrelend

wat verbondenheid belicht.

Ik voel me begenadigd

als ik kijk naar 't warme rood

en richt me tot de Schepper

die al dit moois ons bood.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Genietmoment

Wat zou ik graag voor even

een spaakje willen zijn

van jullie fris gekleurde parasol

dan zou ik zwijgend luisteren

naar wat niet wordt gezegd.

Hoe vredig wandelend

gaan jullie door de regen,

de jongen ijslikkend,

de opa trekkend aan zijn sigaret.

Wat wil je aan de kijker exposeren,

de parasol verkozen boven paraplu,

ben je gezellig aan het provoceren,

zie ons eens lekker

weer en wind trotseren,

een ijsje smaakt ook wel

in winterkleren.

Je bent een mooie optimist,

je schildert wat je wilt verbeelden,

een strandgezicht met zonnig licht

al is de lucht vol donkerte en triest,

maak er wat van, geniet!

Coby Poelman - Duisterwinkel

Geschreven n.a.v. het kunstwerk van W.A. Himmelreich,

gekocht in Bergen tijdens een vakantie. Het zou in Lauwersoog geschilderd kunnen zijn;)

Zonnebloemen

Zie Heer, zo mooi, Uw bloemen,

ze groeien naar Uw licht,

hun zongebruinde harten

geheel op U gericht.

Laat U mij naar hen kijken

met ogen van Uw Geest

om stil te ondervinden

wat je in bloemen leest?

U opent mij de ogen

voor deze scheppingspracht,

Uw licht vormt om mijn binnenste

de stralen van Uw kracht.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Als het met U maar goed is

Soms ben ik droevig, niet zo vaak,

maar er gaat zoveel mis.

Dan kom ik stil bij U Heer,

U weet wel wat er is.

Ja, er is overal wel wat,

het is nergens volmaakt

maar het valt soms zo tegen,

dan ben ik echt geraakt.

Als het met U maar goed is,

U bent mijn toeverlaat,

U weet dat het op aarde

niet altijd hemels gaat.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Meerstemmig

Heer, hoe klinkt Uw stem,

dat vraag ik me soms af,

is die als een tenor

of lager, als een bas,

misschien een zachte bariton,

ach maakt het wel iets uit,

wanneer ik luister naar ons koor

hoor ik Uw stemgeluid.

U zingt in alle leden,

U troont op onze zang,

U stemt in ons de tonen,

Uw stem klinkt levenslang!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Boer gemist

 

Voortdurend

klinkt zijn stemmetje:

Zijn we er al bijna?

Ongeduriger zijn vraag;

Zijn we er nu nog niet?

Eindelijk ter plekke,

de tenten opgezet,

hoor zijn luchtbed kraken,

wanneer gaan we nu naar huis,

de boer gaat pakjes maken….

Coby Poelman-Duisterwinkel

Schaatsen op het platteland

Daar gaan de hartsvriendinnen,

zwierig over sneeuwwit ijs,

valt hier iets te winnen,

gaat het om een prijs?

Ze rijden keurig in de maat

en kruisen tegelijk,

ze kijken vrolijk en kordaat,

het siert de hele dijk.

Wat gaan ze vorstelijk gekleed

in nauwe kokerrokken

ze geven hen geen enkel leed,

een mutsje schikt hun lokken.

Ik zie mijn tante in haar jeugd

op 't Gronings platteland,

ik weet niet of het haar nog heugt,

ze zijn al aan de Overkant. 

Coby Poelman-Duisterwinkel 

Afgewezen

 

In schril contrast met:

"Wij gaan toch voor jou!"

staat in de aanhef 

van de brief te lezen

dat de geachte heer

voor deze baan

is afgewezen.

Men neemt de slogan

blijkbaar niet zo nauw.

Blij toe, zegt hij,

het kille woord herlezend,

ik denk ook niet dat ik

daar nu nog tussen passen zou.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Hemelvrede

De ochtend is vol duifgeluid,

de zon schuilt in de linde,

een man rust van het werken uit,

genietend van een vlinder

terwijl zijn vrouw een boek voorleest,

net als op lange ritten,

zo delen zij een levensgeest,

hij gaat er echt voor zitten.

Zij leest inlevend, warm en zacht,

verhalen boeien, leven,

het zijn momenten vol van pracht,

liefde wordt doorgegeven.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Opruimdag

 

Herinneringen door een lied

Maak herinneringen zei ze

en spreek die vooral uit

zodat ook als je niet meer bent

ze doorklinken in ons bestaan.

Het had haar 

zo vaak goed gedaan.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Reitdiep

De charme van het platteland,

het water en de luchten,

in stilte leeft de waterkant,

wat heb je hier te duchten.

De bochten, de beschoeiing,

de zeearm zo typerend,

het blijft al eeuwen boeien,

te mooi om aan te meren.

Er zeilde vast een tjalk voorbij,

de rust is voelbaar, puur,

hier komt een stedeling weer bij,

herademt de natuur.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Drijvende getuigen

De lucht is als een kudde

die langs drijft door het blauw,

ik zie de schaduwdans van muggen

boven druppels morgendauw.

Kikkers kwaken een kikkerlied,

duiven uiten hun basgeluid,

ik schrijf hoe ik van hen geniet

onder rood ontluikend fruit.

Ik hoor de vogels om me heen,

mussen, merels en een specht,

de sfeer is zomers zo sereen,

U weet Heer, hoe ik hieraan hecht.

De kudde drijft steeds verder,

het wordt weer stralend blauw,

ze gaan vast naar hun Herder,

getuigend van Zijn trouw.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Ooievaars in Aduard

 

Ontroerend stilleven

Een plukje haar vanuit haar kindertijd,

het zegt zoveel over de kleine meid,

ik zie weer hoe ze liep 

met haar konijn op wieltjes,

die ze soms aan haar pakjedrager bond,

daar reed ze frank en vrij mee rond,

dan keek ze om en stopte even

zette hem overeind maar nee,

het wilde blijkbaar zweven.

Ik mijmer over haar

en haar kwajongensstreken,

hoe ze in hoge bomen klom

en vlotten bouwde die ze af kon breken,

al zonder handen fietsen kon.

Het ikke zelf klinkt in mijn oren na,

ze wipte snel van ieders schoot,

ze is nu zelf al jaren ma

hun jongens zijn al weer zo groot.

Het zwijgend plukje op de envelop

roept talloze herinneringen aan haar op.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Een vredige zomeravond

 

Natuurschoon

 

Lakens
bleken op de groene velden,
lakenvelders breken
in pinguïnkleur
het groen.

Coby Poelman-Duisterwinkel 

Voornaam

In Finsterwolde sprak een kat:

Ik ben dat plat gepraat zo zat,

is er dan niemand in de straat

die een voorname kat verstaat?

Hij koos maar eens een hazenpad

waarbij hij uit zijn schreden trad

en sprak in een Oldambtster laan

twee oude baronessen aan

maar geen van hen verstond zijn taal,

zijn Finsterwolds was abnormaal.

Coby Poelman-Duisterwinkel

(De foto was gratis te downloaden op pixabay)

Bidden tegen de storm in

We vallen stil,

verdriet vult

hart en ogen,

zo machteloos,

verslagen,

biddend, vragend,

heen en weer geslingerd

tussen vrees en hoop.

 

Dit kind van U,

hij heeft zo veel geleden,

het is zo moeilijk

om hem te zien gaan.

Hoe kan een mens

anders dan in een bede

zo’n zware storm

van leed doorstaan?

Alleen in overgave

aan U in stil gebed

hopende op Uw kracht,

Uw medeleven,

vertrouwend wachtend

op wat U dit kind

om wie U zoveel geeft

na deze storm zult geven.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Bermen vol brem

Die mooie gele brem in mei

langs de weg aan elke zij,

het kleurt het alledaagse grijs

en zingt op eigentijdse wijs;

Hier zijn we weer in bloeiend geel,

we vragen weinig, geven veel

zoals we ook ons leven

in dit voorjaar kregen,

rij voorzichtig, kom goed aan,

dan zie je ons elk jaar weer staan!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Foto genomen in de buurt van Bergum (Friesland)

Onze Vader en wij

Toen ik het Onze Vader bad

met hart en ziel

zag ik met de discipelen

hoe Jezus met ons sprak,

zich richtend tot de Vader.

Met Jezus zelf aan onze zij

kwamen de woorden heel dichtbij,

Zijn naam werd diep geheiligd,

hier was Zijn Koninkrijk,

Zijn wil geschiedde, overal gelijk,

door Zijn gebed gaf Hij ons brood

en vroeg met ons vergeving zoals wij vergaven,

Wij werden in verzoeking niet geleid

en ook was er geen boze,

er was alleen Zijn koninkrijk, Zijn kracht,

Zijn heerlijkheid maakte zo blij

dat het mag duren tot in eeuwigheid.

Er was diepe verbondenheid

met Vader, Zoon en Geest

en allen die dit baden.

O mocht de hele wereld

dit gebed aanvaarden,

wat zou er dan een vrede zijn,

dan klinkt in canon een refrein

tot eer aan God de Vader.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Niet alleen

Juist als je zo bemoedigd wordt,

vult zich je Geest met moed,

dan voel je, het is goed,

zolang de eer naar Hem toe gaat,

Hij je omgeeft en niet verlaat

dan durf je en Hij geeft je kracht,

je weet dat Hij al op je wacht,

Hij is dat duwtje in je rug

en juist daardoor ga je niet terug

maar moedig, stil en doelgericht

ga je op weg met Zijn bericht.

Coby Poelman-Duisterwinkel 

Moederdaggevoel

Als ik naar huis gerend was,

de achterdeur nog open,

om te vertellen

wat ik had gescoord,

zij was er, de handen

in elkaar slaand,

tot in de nacht

had ze me overhoord.

De kale plek voor ’t aanrecht

woog de zorgen

die onder afwas

werden doorgepraat,

was ze alleen

dan zong ze psalmen,

gaf ze zich over aan

haar Toeverlaat.

Ik rook haar warmte

als de tranen kwamen,

de grotemensenwereld me

te machtig werd,

als pleisters niet alleen

meer konden helpen,

ze leefde mee

met elk facet.

Inlevend las ze voor

onder de lamp

boven de

etenstafel,

nog zie ik

het door haar

gesteven kleed

en proef de smaak van wafels.

Als ze eens wist hoeveel ik

van haar leerde,

kon ik nog éénmaal

lezen haar gezicht,

vandaag zie ik

haar leven

door Zijn ogen,

in ‘t hoogste licht.

　

Coby Poelman-Duisterwinkel 

In de slaap gegeven

Eens werd ik wakker in de nacht,

een melodie zette zich vast,

zong door in mijn gedachten.

Klaar wakker zocht ik naar de bron,

vond in het lied dat mij doorzong:

de Heer vernieuwt uw krachten.

Hij diende in mijn slaap zich aan,

bood mij hier een belofte aan.

Ik weet nog wat het met me deed,

nu ik Jesaja 40 lees

dient die herinnering zich aan

en ja, in al die jaren

mocht ik Zijn kracht ervaren.

Coby Poelman – Duisterwinkel

Jesaja 40 : 28 – 31 en Psalm 127 : 2b

Opstandingslicht

Zoals de zon

de nacht doorbreekt,

stil in de vroegte,

doorbrak de Heer

het duister van het graf,

rolde de windsels op,

verliet in levenslicht

de dodenakker,

gaf wie Hem zocht

een nieuw verrast gezicht,

schudde de wereld wakker,

bevrijdt de mens nog steeds

van tegenwicht.

Wees blij, Hij is uw Zon,

uw nieuw gegeven Leven,

adem de lente in

van Zijn opstandingslicht!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Goede Vrijdag

 

Petrus

 

Hij deed het toch maar even,

liep Hem zo tegemoet,

trotseerde golven in de nacht,

toen hij zijn Heer zag gaan

kon hij gevaar weerstaan.

Wat een vertrouwen, wat een moed,

zolang hij doorliep ging het goed,

hij had zijn Heer voor ogen,

en werd door Hem bewogen.

Wanneer ik naar zijn uitzicht kijk

voel ik me door Zijn kracht geleid.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Pasen

   Goed nieuws!

Een open en verlaten graf,

opgerolde windsels,

een tuin vol licht,

Hij leeft!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Op het Paterswoldsemeer

Heldere zeilen, zie ze blinken op het meer,

tientallen BM'ers zijn vrolijk in de weer,

vissers en zeilers, passanten van nabij,

bij de zeilwedstrijden waren ze erbij.

Feestelijke dagen, voor iedereen vertier,

elk seizoen uitnodigend, ook voor ijsplezier.

Het lokt de watersporter, voor hen is er genoeg

en Noordelijke kunstenaars, leden van de Ploeg.

Er is veel inspiratie, er is geen dag gelijk,

soms schilderen ze wolken of stukjes Koninkrijk.

een spiegeling van kleuren vult zo menig doek,

elke keer verrassend, vanuit een andere hoek.

Menig kunstliefhebber verlustigt zich erin,

herinnert zich de dagen, alleen of met gezin,

de tochten op de schaatsen of in de zomerzon,

dat Paterswoldse meer, waar liefdestijd begon...

Coby Poelman-Duisterwinkel

Samen langs de graven

Lopend langs graven

toont U mij Uw open graf,

U opent mijn gedachten

aan Uw derde dag.

Midden in de lijdenstijd

loopt U al vooruit,

U kent mijn innerlijke strijd,

mijn moeite met de dagen,

alles wat U moest ondergaan,

wat U moest verdragen.

Doe ik U niet tekort Heer

om mij steeds af te wenden

van al wat U geleden hebt,

ik kan er niet aan wennen.

Lopend langs graven

zie ik Uw lijdensweg,

probeer het te beseffen,

diep op wat is gezegd,

ik wil het onder ogen zien

hoe erg het voor U was,

Heer met U aan mijn zijde

bij Uw geopend graf

wil ik U dank betonen

voor wat U hebt volbracht.

Coby Poelman - Duisterwinkel

In de nachtstilte

Kijk toch, op het garagedak,

daar zit een uil op zijn gemak,

wat licht hij op tegen dat zwart,

dat mooie koppie, zo apart,

die fel oranje ronde ogen

tussen maanvormige bogen

die in snavel overgaan,

wat kijkt hij ons argwanend aan.

Je hoeft voor ons niet bang te zijn,

wij vinden je gezelschap fijn,

je geeft de nacht een nieuw gezicht,

ik leg je vast in een gedicht!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Verliefd of verloofd

 

In een tijd van hoeden dragen

waren mijn ouders jongelui

die hun ja nog zouden vragen

een dag in Arnhem samen uit.

Als ik het jonge stel zie lopen,

naast elkaar in wandelpas,

mijn vaders handen weggestoken

in zijn geklede overjas,

ook moeder op haar zondags,

in een voor hen nog vreemde stad

denk ik; door hen kwam mijn begin,

ik werd de jongste van dit paar,

de zesde van hun huisgezin,

ik koester aan elk levensjaar

in liefde mijn herinnering.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Liefde in het dennenbos

De takken van de dennenboom

dansen de naaldendans,

bij elke rukwind gaan ze los,

zo grijpen ze hun kans

van een omhelzing die alleen

bij stormen kan ontstaan

omdat ze bij het stille weer

te ver verwijderd staan.

Voor hen is storm en wervelwind

het grootste liefdesfeest,

op de windstille dagen

gedenken ze wat is geweest.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Voorjaarsgroet

 

Noordpolderzijl

Tussen de stilte

lispelen golfjes

onder welluidend

vogelgezang,

fluisteren rietkragen

wind over land,

grazen koelbloedige

Belgische paarden

in kwelders achter

de wakerdijk,

waden kinderen

door het slijk.

Wandelaars

kijken hun ogen uit,

vormen een kleurige

sliert door de polder,

lucht ademt nodigend

Rottumeroog,

de waker geleidt je

indachtig omhoog.

Noordpolderzijl

een lust voor het oog.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Op een bankje met U

Zittend op een bankje,

de zon op mijn gezicht
voel ik de omarming
van Uw omvangrijk licht.

Op deze mooie middag
pauzeer ik hier met U
om straks weer op te stappen
na ons genot van nu.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Kracht

Elke keer

sterkt het me meer,

zelfs in de zwartste nacht.

Steeds vrijmoediger

overwin ik

mijn onmacht

want ik geloof,

ik weet het zeker:

Zijn kracht

wordt in zwakheid

volbracht.

Coby Poelman-Duisterwinkel