We vallen stil,
verdriet vult
hart en ogen,
zo machteloos,
verslagen,
biddend, vragend,
heen en weer geslingerd
tussen vrees en hoop.
Dit kind van U,
hij heeft zo veel geleden,
het is zo moeilijk
om hem te zien gaan.
Hoe kan een mens
anders dan in een bede
zo’n zware storm
van leed doorstaan?
Alleen in overgave
aan U in stil gebed
hopende op Uw kracht,
Uw medeleven,
vertrouwend wachtend
op wat U dit kind
om wie U zoveel geeft
na deze storm zult geven.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Heel mooi en het raakt me. bedankt dat je dit onder woorden brengt. het is wel een echt geloofsgedicht. Ik denk aan een klein gezin dat hun zoon verloor in het weekend. Ze zijn niet gelovig :-(
BeantwoordenVerwijderenDankjewel Aritha, ik heb het ooit geschreven voor een meisje dat heel erg ziek was. Gelukkig leeft ze nog en is aardig opgeknapt. Nu heb ik het gedicht gewijzigd in hem en hij voor iemand in mijn familie die erg ziek is.
VerwijderenVertrouwend wachtend op Zijn hulp, wat mooi Coby.
BeantwoordenVerwijderenDankjewel Hilly!
Verwijderen