In Finsterwolde sprak een kat:
Ik ben dat plat gepraat zo zat,
is er dan niemand in de straat
die een voorname kat verstaat?
Hij koos maar eens een hazenpad
waarbij hij uit zijn schreden trad
en sprak in een Oldambtster laan
twee oude baronessen aan
maar geen van hen verstond zijn taal,
zijn Finsterwolds was abnormaal.
Coby Poelman-Duisterwinkel
(De foto was gratis te downloaden op pixabay)
verdriet vult
hart en ogen,
zo machteloos,
verslagen,
biddend, vragend,
heen en weer geslingerd
tussen vrees en hoop.
Dit kind van U,
hij heeft zo veel geleden,
het is zo moeilijk
om hem te zien gaan.
Hoe kan een mens
anders dan in een bede
zo’n zware storm
van leed doorstaan?
Alleen in overgave
aan U in stil gebed
hopende op Uw kracht,
Uw medeleven,
vertrouwend wachtend
op wat U dit kind
om wie U zoveel geeft
na deze storm zult geven.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Die mooie gele brem in mei
langs de weg aan elke zij,
het kleurt het alledaagse grijs
en zingt op eigentijdse wijs;
Hier zijn we weer in bloeiend geel,
we vragen weinig, geven veel
zoals we ook ons leven
in dit voorjaar kregen,
rij voorzichtig, kom goed aan,
dan zie je ons elk jaar weer staan!
Coby Poelman-Duisterwinkel
Foto genomen in de buurt van Bergum (Friesland)
met hart en ziel
zag ik met de discipelen
hoe Jezus met ons sprak,
zich richtend tot de Vader.
Met Jezus zelf aan onze zij
kwamen de woorden heel dichtbij,
Zijn naam werd diep geheiligd,
hier was Zijn Koninkrijk,
Zijn wil geschiedde, overal gelijk,
door Zijn gebed gaf Hij ons brood
en vroeg met ons vergeving zoals wij vergaven,
Wij werden in verzoeking niet geleid
en ook was er geen boze,
er was alleen Zijn koninkrijk, Zijn kracht,
Zijn heerlijkheid maakte zo blij
dat het mag duren tot in eeuwigheid.
Er was diepe verbondenheid
met Vader, Zoon en Geest
en allen die dit baden.
O mocht de hele wereld
dit gebed aanvaarden,
wat zou er dan een vrede zijn,
dan klinkt in canon een refrein
tot eer aan God de Vader.
Coby Poelman-Duisterwinkel
vult zich je Geest met moed,
dan voel je, het is goed,
zolang de eer naar Hem toe gaat,
Hij je omgeeft en niet verlaat
dan durf je en Hij geeft je kracht,
je weet dat Hij al op je wacht,
Hij is dat duwtje in je rug
en juist daardoor ga je niet terug
maar moedig, stil en doelgericht
ga je op weg met Zijn bericht.
Coby Poelman-Duisterwinkel
de achterdeur nog open,
om te vertellen
wat ik had gescoord,
zij was er, de handen
in elkaar slaand,
tot in de nacht
had ze me overhoord.
De kale plek voor ’t aanrecht
woog de zorgen
die onder afwas
werden doorgepraat,
was ze alleen
dan zong ze psalmen,
gaf ze zich over aan
haar Toeverlaat.
Ik rook haar warmte
als de tranen kwamen,
de grotemensenwereld me
te machtig werd,
als pleisters niet alleen
meer konden helpen,
ze leefde mee
met elk facet.
Inlevend las ze voor
onder de lamp
boven de
etenstafel,
nog zie ik
het door haar
gesteven kleed
en proef de smaak van wafels.
Als ze eens wist hoeveel ik
van haar leerde,
kon ik nog éénmaal
lezen haar gezicht,
vandaag zie ik
haar leven
door Zijn ogen,
in ‘t hoogste licht.
Coby Poelman-Duisterwinkel