Schiermonnikoog

Fietsen leunen
tegen een paal,
aanklevend zand
verbreedt de banden,
sturen grijpen
in elkaar,
zadels neuzen
naar verlaten strand,
pedalen zwijgen,
golven neigen,
de branding landt,
de mens ontspant.

Coby Poelman-Duisterwinkel

                                                         

Gepubliceerd in de bundel "De voordracht"

Opgeheven geheim

Ik kan het nu wel zeggen
zei ze zacht,
hoe op een dag
ze boven wilde kijken
maar van de kinderen
mocht ze niet op de trap,
‘k ben heel voorzichtig
achter haar aan geklommen,
ze was de koningin te rijk,
zo blij nog even
weg te kunnen dromen
in haar vroegere koninkrijk.

Maar de weg terug,
een uur waren we bezig,
toen ik bezweet bedacht wat nu
werd me iets ingegeven,
we gingen op de knieën,
tree voor tree.

Het was zo’n lieve vrouw,
ik gunde het haar zo
die ene wens
te gaan vervullen,
het is gelukt,
ik kan ‘t je nu
in alle openheid onthullen.

Ontroerd ontmoette ik
haar blik,
zij bracht wie ik zo miste
hier beeldend in herinnering,
zo liefdevol, als een vriendin,
ik zag in haar
die donkere ogen lichten.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Ken je deze foto?

Ze krijgt een foto aangereikt

van hun verliefde tijd,

nooit eerder zag ze deze,

als hij hem ook van dichtbij ziet

is hij op slag opnieuw verliefd

en zij ziet hem weer

door haar puberogen.

Ze kijken gretig verder,

de liefde straalt de jaren door,

die onbevangenheid.

Ze groeiden samen naar volwassenheid,

hun hoogste goed bewakend.

Ze smelten weg,

zijn terug in pubertijd

die hen nog zo kan raken.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Zijn liefde

Ik plaatste mensen op een voetstuk,
hechtte veel waarde aan wat werd gezegd,
toen ik hen beter leerde kennen
heb ik hun voetstuk naast me neergelegd.

Je hoeft geen mensen op een voetstuk plaatsen,
creëer voor hen een plekje in je hart,
stil wil Zijn liefde mij bereiken,
't verzacht wat in mij was verhard.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gedenk

Massale rouw
markeert tweeduizendtwintig,
er nevelt overal Coronadauw,
Geen tijd voor voorbereiding,
in eenzaamheid klinkt nog:
ik hou van jou.

Meeleven mondt soms uit
in medesterven,
de zorg geeft alles
wat zij in zich draagt.

Gedenk wie wereldwijd
de dupe werden,
ode aan wie vol liefde
eigen leven waagt.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven voor alle nabestaanden van de slachtoffers van Corona en voor het zorgpersoneel dat met gevaar voor eigen leven zoveel mensen geholpen heeft en nog verzorgt. Ik heb diep respect voor jullie.

Dag aardebewaarders

De bomen langs de snelweg
vertellen hun verhaal,
we zien er niet zo fleurig uit,
zijn hier en daar wat kaal.

We stonden liever in een bos
ver van de uitlaatgassen,
maar ja, we staan nu eenmaal hier,
kunnen niet zelf verkassen,

dus kijken we naar jullie
en zwaaien jullie uit,
geniet maar van het leven,
haal er het beste uit.

Wees blij dat je mobiel bent
en overal kunt gaan,
fijn dat je oog voor ons had
de boomtaal hebt verstaan.

We voelen ons nu toch gekend,
dit doet een boom wel iets,
ons zwaaien wordt uitbundiger,
we staan hier niet voor niets!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Hoe zou het zijn

Als vader een paar dagen
op aarde terug zou zijn,
wat zou hij zich verbazen,
bracht het hem vreugde, pijn?
Ik zou hem rond gaan leiden,
kijk pa, zo is het nu
en veel gezinsuitbreiding,
hoor, dat heeft hij van u.

Wat zou hij stralen als ik zei
o ja, we kerken nog
en vinden steun in ons geloof
waar u het ook in zocht.
We zouden veel bespreken
na bijna vijftig jaar,
Ik zou graag willen weten
en pa, hoe is het daar?

Coby Poelman-Duisterwinkel