zondag 1 december 2019

De ervaring van zingen



Als u zingt in de dienst, denkt u dan ook na bij wat u zingt?
Beleeft u de woorden die u zingt ook met hart en ziel?
Bij mij is dat de ene keer heel sterk en een andere keer wat minder.
Toch doet het iets met je als je de woorden die je samen zingt in de kerk heel intens beleeft.
Dan zing je je als het ware naar de Heer toe. Dan word je zo blij van binnen dat je bijna niet stil kunt blijven zitten.
Als ik geraakt wordt door de prachtige woorden die we zingen, dan kijk ik om me heen of mijn broeders en zusters dat ook zo beleven.
Heel soms ontmoet ik dan een paar ogen waarin ik herken dat die broeder of zuster het ook zo beleeft en dan ervaar ik een gezamenlijke vreugde in het geloof.
Een familiemoment met Vader.

Als kind zong ik met mijn broer en zussen psalmen bij het orgel in onze huiskamer en vader speelde.
Een paar jaar geleden klampte een vrouw me aan in de supermarkt.
“Zal ik die es wat vertellen? Joe zongen vroeger bie joe ien koamer bie t örgel en den bleef ik wel es stoan te luusteren want dat von ik zo mooi!”
Het zingen in onze erediensten zou zomaar een soortgelijke reactie kunnen uitwerken.
Wie weet staan hier buiten ook wel eens mensen stil om te luisteren en zo zou er wel eens een stille wisselzang kunnen ontstaan.

In het Martinikerkkoor hebben we Psalm 121 eens in een wisselzang naar elkaar toe gezongen.
De vrouwen draaiden zich om richting mannen. De rillingen gaan je over de rug als je elkaar toezingt: De zon zal u niet schaden, de maan doet niets ten kwade.
Op zo’n moment beleef je wat je zingt. Dan gaat de hemel open.
In deze kerk hebben we elkaar ook eens toegezongen. Het was een zegenbede.
Bij het uitgaan van de kerk. We stonden en konden ons gemakkelijk naar elkaar toe draaien.
Dan ervaar je dat tekstbelevend zingen op zijn best en verlaat je zingend de kerk, de wereld in.

En wat was nu mijn nieuwste focus-ervaring? Ik sprak hierover met onze buurman die op bezoek was en las hem voor wat ik hier vandaag in de kerk ging vertellen. Het was een mooie opening voor een goed geloofsgesprek.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geen opmerkingen:

Een reactie posten