Nooit denk ik zonder zuchten aan die langste dag,
hoe in de kleine, zo benauwde kamer
wij afscheid van mijn moeder namen,
de aardse tent al afgebroken was.
Nu zoveel jaren later mijn schoonmoeder zucht,
benauwd in de te grote kamer,
de langste dag weer nadert
richt ik mijn ogen naar de lucht,
zie voor me wat er overblijft,
de dorre plekken in het groene gras
onder de afgebroken tenten
die in drie dagen zich naar boven wenden,
de tijd dat Jezus in de groeve lag....
Voorbode van de Grote Zomer.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Bij 2 Korintiërs 5 vers 1 tot 10
Alweer enkele jaren geleden geschreven
De langste dag heeft iets, net als dit gedicht, iets wat raakt.
BeantwoordenVerwijderenGroet,
Hilly
Zo is het Hilly, vooral nadat mijn moeder overleed op de langste dag. Dat blijft je altijd bij.
VerwijderenZomergroet van Coby
Vandaag is het 4 jaar geleden van mijn moeder.
BeantwoordenVerwijderenAch Aritha, ik lees nu pas je reactie. Alsnog sterkte gewenst!
Verwijderen