Handen omklemmen
het koude metaal,
zittend op het plankje
reiken voeten achterwaarts
tot aan de tenen het zand.
Benen recht naar voren
wiegt ze zich vooruit
om langzaam
met het lichaam
vaart te maken.
Wind suist langs haar haren,
schakels kraken,
in haar maag zweeft vaag
het draaierig gevoel.
het koude metaal,
zittend op het plankje
reiken voeten achterwaarts
tot aan de tenen het zand.
Benen recht naar voren
wiegt ze zich vooruit
om langzaam
met het lichaam
vaart te maken.
Wind suist langs haar haren,
schakels kraken,
in haar maag zweeft vaag
het draaierig gevoel.
Ontspannen laat ze zich
door lucht en ruimte voeren,
geeft zich over
aan hetgeen ze hoort.
door lucht en ruimte voeren,
geeft zich over
aan hetgeen ze hoort.
Wanneer ze uitgeschommeld
haar gedachten ordent,
herinneringen
uit de kindertijd beschrijft
waar vader achter haar
met uitgestrekte armen
haar in de hoogte drijft
haar gedachten ordent,
herinneringen
uit de kindertijd beschrijft
waar vader achter haar
met uitgestrekte armen
haar in de hoogte drijft
weet ze Wie haar voortbewoog
door heel haar levenstijd.
door heel haar levenstijd.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Foto uit het boek Echo van de stilte van Torcque
Foto uit het boek Echo van de stilte van Torcque
Prachtig. Ik heb net een gedicht geschreven over de klok uit de ouderlijke woning. Over tijd gesproken.. Het staat nog niet op mijn site. Maar ik proef dezelfde herinnering in jouw gedicht bij iets van vroeger: het schommelen en de band met vader. Die jij ombuigt naar de band met Vader.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie inlevende reactie Anne, hartelijk dank!
Verwijderen