Warm onthaal

Vanmorgen was het even

of daar mijn moeder was

zoals mijn dorpsgenoot

zich zorgend naar mij boog,

och kind een hele trap he

tegen die harde wind,

ze gaf me zelfs een knuffel,

ik voelde me weer kind.

Bent u ook op de fiets vroeg ik

joa wicht, een hele trap

en kwam jij ook de hoofdweg langs

die opgebroken was?

Ik knikte en had diep respect

voor deze flinke vrouw

die evengoed geklommen had

langs stenen in het nauw.

We bliezen samen even uit,

de wachtkamer gaf rust,

de tandartsstoel lag lekker,

de wind blies ons weer terug.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Foto:  Angeniet Schuddebeurs, haar blog: https://altijdmooiweer.wordpress.com/