Wat het rolletje verhult
op nieuwjaarsdag
onthult het knijpertje
ten overstaan van oliebollen,
een laag van sneeuwwit poeder
bedekt wat is geweest,
vannacht begint
het Nieuwe Levensfeest!
Coby Poelman - Duisterwinkel
zondag 31 december 2017
vrijdag 29 december 2017
De tweedehands hoed
Vandaag heb ik een hoed gekocht
bij de kringloop in de stad.
Manlief heeft hem uitgezocht,
we lopen naar het zebrapad.
De auto’s blijven netjes wachten,
bij de kringloop in de stad.
Manlief heeft hem uitgezocht,
we lopen naar het zebrapad.
De auto’s blijven netjes wachten,
we worden hier en daar gegroet.
’t Is of ze ons heel hoog achten,
komt dat nu allemaal door die hoed?
We worden vorstelijk benaderd,
“mevrouw, meneer, wat kan ik voor u doen?”
Een keurige man knikt en buigt waardig,
ik waan me in de tijd van toen.
‘k word geholpen in mijn jas,
deuren gaan voor me open,
men draagt voor mij de grote tas,
vraagt; “zal ik met u meelopen?”
Ik heb de hele dag genoten
van de aankoop van die hoed.
Dat die maar 50 eurocent kostte
vervult me met een opgelicht gemoed.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Uit: "Granaatjes met een gouden slot"
’t Is of ze ons heel hoog achten,
komt dat nu allemaal door die hoed?
We worden vorstelijk benaderd,
“mevrouw, meneer, wat kan ik voor u doen?”
Een keurige man knikt en buigt waardig,
ik waan me in de tijd van toen.
‘k word geholpen in mijn jas,
deuren gaan voor me open,
men draagt voor mij de grote tas,
vraagt; “zal ik met u meelopen?”
Ik heb de hele dag genoten
van de aankoop van die hoed.
Dat die maar 50 eurocent kostte
vervult me met een opgelicht gemoed.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Uit: "Granaatjes met een gouden slot"
Kunstwerk boven van Wojciech Weiss
maandag 25 december 2017
Leve de kringloop
Met een twinkeling in onze ogen
zijn we naar de kringloop getogen.
Mijn man en ik, soms een beetje gek
zijn in onze nopjes op deze plek.
Ik ga gelijk door naar de kledingrekken
en zie hem naar de boeken strekken.
Met twee broeken en een rok
verdwijn ik in het bekende hok
om even later voor de spiegel te kijken
hoe me deze creatie zal lijken.
Oeps, toch iets doen aan mijn gewicht,
de bovenste knoop wil niet meer dicht.
Met broek nummer twee
heb ik meer succes,
heb ik meer succes,
‘k kan zo bij de Oranjes
op het bordes
op het bordes
en dat voor maar drie euro vijftig zeg,
het is nog als nieuw met velours beleg.
Mijn dag kan al niet meer stuk,
heeft manlief ook zoveel geluk?
Hij staat te kletsen
met een kenner van kunst,
met een kenner van kunst,
een landschapje valt
bij hem in de gunst.
bij hem in de gunst.
Hij luistert aandachtig
en wijst naar de muur,
en wijst naar de muur,
scheef ingelijst zie ik
en hij is zo secuur.
en hij is zo secuur.
Daar staat een piano,
die lijkt me niet slecht,
die lijkt me niet slecht,
het fineer is kapot
en dat zie je toch echt.
en dat zie je toch echt.
Maar kijk toch eens daar,
een prachtige bank,
een prachtige bank,
de bekleding nog gaaf,
de pootjes rank,
de pootjes rank,
dat is iets voor Fleur,
die is dol op die kleur.
die is dol op die kleur.
Ik bel haar gelijk even
buiten de deur.
buiten de deur.
Als we het aardewerk
hebben bekeken
hebben bekeken
en de sjaaltjes zijn ontweken
valt mijn oog op een kandelaar,
hij is wel wat groot
en een beetje zwaar.
en een beetje zwaar.
Met het gevaarte op de fiets
verkneuteren we ons,
we hebben weer iets.
we hebben weer iets.
Glunderend kijken we elkaar aan,
wat heerlijk dat deze winkels bestaan!
Coby Poelman - Duisterwinkel
Gepubliceerd in het boek "Granaatjes met een gouden slot"
vrijdag 22 december 2017
Vergissing?
Ik schonk twee kopjes koffie in
maar ik was alleen,
toen kondigde Ik ben zich aan
en zijn we in gesprek gegaan.
Hij schenkt mij dagelijks levenszin,
nooit schonk ik koffie voor Hem in.
Toen dacht ik aan Maria,
aan wat Hij tegen Martha zei,
zo dicht was Hij vandaag bij mij.
Voelde Hij mijn verlangen?
Hoorde Hij Zijn gezangen?
Zag Hij hoe ik Hem verwacht?
Wat was het dat Hem bracht?
Als ik mij niet zo had vergist
had ik dan Zijn komst gemist?
In alle drukte van Advent
heeft Hij zich zelf tot mij gewend.
Coby Poelman - Duisterwinkel
aan wat Hij tegen Martha zei,
zo dicht was Hij vandaag bij mij.
Voelde Hij mijn verlangen?
Hoorde Hij Zijn gezangen?
Zag Hij hoe ik Hem verwacht?
Wat was het dat Hem bracht?
Als ik mij niet zo had vergist
had ik dan Zijn komst gemist?
In alle drukte van Advent
heeft Hij zich zelf tot mij gewend.
Coby Poelman - Duisterwinkel
woensdag 20 december 2017
Decemberpost
Tussen de regels
van de decemberzegels
verspreidt de wereld
tekenen van vredig licht
bovenop een warm bericht.
Coby Poelman-Duisterwinkel
van de decemberzegels
verspreidt de wereld
tekenen van vredig licht
bovenop een warm bericht.
Coby Poelman-Duisterwinkel
dinsdag 19 december 2017
Tweede persoon enkelvoud
De zwarte feestjurk
leek een rouwgewaad
toen ze verscheen.
Wie ben je eigenlijk,
wat ken ik je.
Waarom ben ik
verstrikt geraakt in leugens
en ben ik
wie ik niet wil zijn
Hoe ben jij
die me zo eigen is
zover van mij vervreemd.
Wat kun je opgaan
in de waan
dat je haar rug
erin denkt te herkennen
of is die foto
van de echte Jonatan?
Coby Poelman-Duisterwinkel
Geïspireerd door het boek Tweede persoon enkelvoud van Sayed Kashua
zondag 17 december 2017
De oorzaak van kerst
Toen ten tijde van Jesaja
de wereld in het diepste donker was,
men leek te leven zonder God,
de waarheid struikelde,
recht niet meer triomfeerde
zag God zijn mensen
en Hij was ontzet.
Zoals een vader of een moeder
verdriet heeft om het lijden
van hun diep beminde kind,
niet aanzien kan
dat het van pijn zal sterven
zo is de Vader om zijn kinderen bewogen
en heeft Hij ons gered
door op het kerstfeest
als een weerloos Kind te komen.
Coby Poelman-Duisterwinkel
donderdag 14 december 2017
Lofzang van Elisabeth
Om de vreugde die Hij gaf,
Fluisterende zegeningen
Zweven door herinneringen
Aan het kindje in mijn schoot,
Niets dat weerstand aan hem bood,
Golvend sprong het op de dag
Van Maria’s arriveren,
Al van ver trok hem de Here.
Niemand wist hoe hij getuigde,
Er was in Maria’s schoot
Leven dat nu echt ontsproot.
In dit teken was een band,
Stil deed hier Gods Geest gebaren
Aan de moeder van de Heer,
Blijdschap mag je nu ervaren,
Echt, wat Hij belooft komt uit,
Trouw zal Hij zijn Woord bewaren.
Hef dan aan dit lof-geluid.
Coby Poelman - Duisterwinkel
dinsdag 12 december 2017
Warm onthaal
of daar mijn moeder was
zoals mijn dorpsgenoot
zich zorgend naar mij boog,
och kind een hele trap he
tegen die harde wind,
ze gaf me zelfs een knuffel,
ik voelde me weer kind.
Bent u ook op de fiets vroeg ik
joa wicht, een hele trap
en kwam jij ook de hoofdweg langs
die opgebroken was?
Ik knikte en had diep respect
voor deze flinke vrouw
die evengoed geklommen had
langs stenen in het nauw.
We bliezen samen even uit,
de wachtkamer gaf rust,
de tandartsstoel lag lekker,
de wind blies ons weer terug.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Foto: Angeniet Schuddebeurs, haar blog: https://altijdmooiweer.wordpress.com/
Foto: Angeniet Schuddebeurs, haar blog: https://altijdmooiweer.wordpress.com/
vrijdag 8 december 2017
Repetitieruimte
de alt zingt weer alleen
en ook de bassen
kunnen steun gebruiken.
De dirigente hoopt en bidt
dat niemand ziek zal zijn
op zondag in de eredienst,
het groepje is zo klein.
Hoe zou de Grote Dirigent
vanuit de hemel bidden,
Hij heeft ons allen
nodig in Zijn Koor.
We kunnen hier op aarde
toch vast gaan repeteren,
verschillend als we zijn
geven we samen goed gehoor.
Al zullen hier en daar
wat valse tonen klinken,
als we met vreugde werken
aan de harmonie
zullen we op een dag
de mooiste psalmen zingen,
vormen de stemmen
een gouden melodie!
Coby Poelman-Duisterwinkel
Gepubliceerd in de bundel "Verrassend uitzicht" (2013)
donderdag 7 december 2017
Ruitenheer
Op een dag waren mijn man en ik onderweg naar Amsterdam toen ons op de snelweg een bedrijfsauto voorbijging met de naam “Ruitenheer.”
Ik pakte mijn mobieltje en begon in het menu “notities” te dichten.
Toen het gedichtje klaar was en ik het ’s avonds in Word had uitgewerkt keek ik op google wat voor bedrijf het was. Ik vond tevens een mailadres en stuurde het gedicht naar het bedrijf. Ik kreeg een heel aardig mailtje terug met de vraag of ik mijn huisadres wilde doorgeven, men wilde mij een presentje sturen. Ik keek elke dag verwachtingsvol of er iets in de postbak zat maar er ging een week voorbij en de post had niets gebracht.
Op een dag stopte er rond etenstijd een glanzende zwarte auto voor het huis. De kofferruimte ging open en een heer kwam de oprit op met in zijn hand een schitterend boeket.
Hij overhandigde het mij met de woorden: Alstublieft mevrouw, op het kaartje kunt u lezen van wie u dit boeket ontvangt. Op het kaartje stond:
“Bedankt voor het mooie gedicht. Wij waarderen het zeer! Namens Ruitenheer.”
Ruitenheer
Ruitenheer sprak tot de klaverboer
mag ik van jou de hartenvrouw?
Het hart brak van de klaverboer
nooit geef ik jou mijn hartenvrouw,
ik blijf haar eeuwig trouw.
De ruitenheer was zeer bedroefd,
dat zag de schoppenvrouw
zij ging een kaartje overslaan
en sprak voor ieder te verstaan
ik geef mijn hart aan jou.
De ruitenheer kwam in het nauw
hij viel niet op de schoppenvrouw
maar door haar resoluut besluit
ging toch een venster naar haar uit,
nu heet zij mevrouw Ruit.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Het gedicht is gepubliceerd in de bundel "De voordracht!" (2013)
De voordracht is te beluisteren op https://www.luistergedichten.nl/index.php/categorieen-algemeen/15-liefde-erotiek/125-ruitenheer
Ruitenheer sprak tot de klaverboer
mag ik van jou de hartenvrouw?
Het hart brak van de klaverboer
nooit geef ik jou mijn hartenvrouw,
ik blijf haar eeuwig trouw.
De ruitenheer was zeer bedroefd,
dat zag de schoppenvrouw
zij ging een kaartje overslaan
en sprak voor ieder te verstaan
ik geef mijn hart aan jou.
De ruitenheer kwam in het nauw
hij viel niet op de schoppenvrouw
maar door haar resoluut besluit
ging toch een venster naar haar uit,
nu heet zij mevrouw Ruit.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Het gedicht is gepubliceerd in de bundel "De voordracht!" (2013)
De voordracht is te beluisteren op https://www.luistergedichten.nl/index.php/categorieen-algemeen/15-liefde-erotiek/125-ruitenheer
Hemels licht
dat heb ik nooit geleerd.
Ze zeggen dat het Christuskind
voor mij ook is gekomen.
Ik wil het wel geloven
maar begrijpen doe ‘k het niet.
Nu hebben ze me naar
het kerstfeest meegenomen
en eerlijk Heer,
het voelt zo goed,
er heerst hier echte Vrede.
Ik denk dat ik van nu af aan
ook zondags naar Uw Huis wil gaan
er is vandaag zomaar in mij
een Hemels Licht ontstaan
en wat ook heel bijzonder is,
ik heb zowaar gebeden!
Coby Poelman-Duisterwinkel
maandag 4 december 2017
Wie speelt voor Piet?
of is me nu de clou ontgaan,
mag onze Piet niet zwart meer zijn?
Is dit een issue, is het gein?
Als clown ga ik steeds wit geschminkt,
geen kind dat me een kleur toezingt.
Misschien moet ík de kade op
als nepknecht van de nepbisschop.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Gepubliceerd in "Granaatjes met een gouden slot"
Gepubliceerd in "Granaatjes met een gouden slot"
vrijdag 1 december 2017
Sinterklaasgevoel
in Sinterklaas,
nu gelooft Sinterklaas
in het kind.
Vroeger waren
Pieten de baas,
nu spelen de bazen
voor Piet.
Vroeger kreeg je
cadeaus van Sinterklaas,
nu koop je
Sinterklaascadeaus.
Vroeger mijmerde je
op de kade….
nu mijmer je
over vroeger.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Kunstwerk van Anco Wigboldus