Op een gehavend bankje
in de late middagzon
voor het knus doorleefde huis
met jonge loten in de goot
koesteren ze hun liefde
zij breit en neigt haar oor
hij helt vertrouwelijk over
nog altijd gretig naar
het keer op keer gehoorde
wat hen al zoveel jaren vleit
romantiserende vergane glorie,
vertegenwoordigend verleden tijd
in ontroerende bekoorlijkheid.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Geïnspireerd door het kunstwerk van Marius van Dokkum
Zo knus dit gedicht en kunstwerk, heel mooi Coby.
BeantwoordenVerwijderenDankjewel Hilly, altijd inspirerend dat werk van van Dokkum;)
Verwijderen