Elk leven kent een eigen
nerf,
soms kleurt die blauw,
soms naturel.
Levens lopen altijd
anders,
niets verloopt zoals men
wil
maar waar een spil is
afgebroken
raken klossen uit balans
tot ze rollen waar ze
vallen,
draden spannen, trekken
aan
tot de spanningsbogen
knappen,
losse einden zijn
ontstaan.
Twijnend gaan de levens
verder
langs een ingekleurde
lijn,
uitgestippeld door
geslachten,
elk met een verhuld
geheim,
soms kleurt dat blauw,
soms naturel,
met verve speelt men van
nature
het familie-rollenspel.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Geschreven n.a.v. het boek
“De blauwe draad” van Anne Tyler
Bijzonder weer Coby, dat je je zo laat inspireren door een boek!
BeantwoordenVerwijderenLeuk dat je weer kwam lezen Marja, ja, boeken zijn bronnen van inspiratie! En ik lees voor een leeskring, dus we bespreken de boeken ook. Een extra stimulans om te dichten;)
Verwijderen