Ze zijn tot 15 juni geldig, de voordeeltreinkaartjes.
Op 31 mei stappen we op de fiets richting station Groningen. We kiezen ervoor vandaag naar Utrecht te reizen. Tot Amersfoort kan dat per trein, daarna gaan we in bussen verder.
Er wordt opvallend vaak op zaterdag aan het spoor gewerkt. Maar de NS heeft het prima geregeld. Bussen genoeg, we kunnen kiezen en krijgen zelfs een flesje water mee.
In Utrecht gaan we altijd even langs Cora voor een lekkerbekje en dan langs de winkels.
We besluiten ook per bus naar Amersfoort terug te gaan en dan gaat het mis.
Op het laatste stuk zie ik vanaf de tweede stoel rechts een zwarte tegemoetkomende auto de bocht om komen over onze weghelft. Juist als ik denk: Die neemt de bocht wel erg ruim knalt hij met een klap tegen de linker hoek van de bus. Het glas knapt en de chauffeur zit griezelig kwetsbaar opeens in zijn stoel. Hij is ongedeerd, staat op en maant ons rustig te blijven zitten. De politie was in de buurt want die is meteen ter plaatse. Van de auto is alleen nog een wrak over en we zien de bestuurder met bebloede arm buiten op de grond zitten. In zijn auto zijn de airbags aan de voorkant uitgeklapt en is iemand op de achterbank aan het zoeken. Die klapt steeds de voorstoelen naar voren waarbij een grote wolk wit poeder de auto instuift. We vragen ons af wat die man in de auto zoekt, volgens mijn man is die poeder schadelijk voor de gezondheid bij inademing. Hij blijft rustig zitten want hij is door de klap met zijn mond tegen de voorstoel geklapt en zijn kunstgebit is daarbij in zijn gagel ingesneden. Dat doet hem behoorlijk pijn en het bloedt. Achter mij vraagt iemand een papieren zakdoekje voor een bloedneus. Voor ons zat een zwangere vrouw die inmiddels naar buiten is gegaan en nu buiten op de grond zit. De chauffeur vraagt ons om over te stappen in de bus die achter ons staat. Onderweg naar die bus zien we dat iemand de arm van de bestuurder heeft afgebonden. Ik maak nog snel een foto voor we overstappen en als we wegrijden nog een foto.
In de bus wordt na een vraag of het goed met ons gaat nergens meer over gesproken maar in de trein naar huis komen de vragen in me op.
Hoe is het met de bestuurder afgelopen, hoe is het met onze medereizigers in de bus verdergegaan. Herkent u mijn foto’s? Als u mijn vragen kunt beantwoorden, wilt u dan reageren? Bij voorbaat hartelijk dank.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten