De Wilgenlaan

Fiets ik door de Wilgenlaan

over geasfalteerde wortels

dan denk ik

onherroepelijk aan haar.

Getrokken

door haar geliefde paarden

reed hier de rouwkoets

met de lege baar.

Onze wegen scheidden

op weg naar ‘t einde

van haar lijden.

De wilgen zijn geknot

en uitgelopen,

voor haar gaat

ver van hier

een nieuwe

toekomst open

waarop ik hier

op aarde nog

mag blijven hopen,

verbonden door de wortels

van ons geloof in God.

Een eindje verderop

wordt er al weer

een wilg geknot.

Coby Poelman-Duisterwinkel


Geschreven in 2009.