Het kind

Ik was aan het spelen
toen Jezus mij riep.
Hij stond met wat mensen te praten.
Hij zette mij midden in de kring,
eerst had ik niets in de gaten
maar toen Hij
tegen volwassenen zei
dat zij moesten worden als wij
keek ik omhoog
en zag ik verbaasd
dat lieve gezicht van Jezus.
Zijn hand op mijn schouder
Zijn stem zo dichtbij.
Hij boog zich naar mij over.
Wat Hij verder nog zei
was te moeilijk voor mij.
Hij sprak over bekeren.
Maar die blik in zijn ogen,
Zijn vriendelijke stem
bleef me mijn leven lang bij.
Hij heeft het gezegd
en ik heb het verstaan,
het is nooit meer uit mijn
gedachten gegaan.
en die het wilde horen
werd opnieuw geboren.

Bij Mattheus 18 : 1-5

Coby Poelman - Duisterwinkel.

Geschreven n.a.v. een doopdienst.

Te beluisteren op https://www.youtube.com/watch?v=L1BSV7BIrd4

Ik zag het ook

Kom dichter bij Mij,

laat Mij je tranen drogen

waar jij vernederd wordt

daar zal Ik jou verhogen!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Het kunstwerk is van Sjoke Wassenaar.

Mama Tandoori

Ik zag een incheckbalie
met grote zware koffers
een arme welgestelde man,
sussend zijn wervelwind

ik zag een aanvurende moeder
naast haar rennende kind
het jaldi, jaldi schalde

ik lachte hardop
tot de tranen
mij het zicht benamen

ik zag de leeggehaalde schappen
in de supermarkt,
weerloze mensen uit het lood geslagen,
de zoon die met gezonde benen
in de rolstoel kwam,
de begeleiderspas van hand tot hand
nu zonder man met stramme armen

maar ook de strijd
de laatste mond te zijn,
dat -gratis is toch goed gedrag- bepaalde
de hoop, nog altijd in de haven

één boek, bevattend inhoud
van tientallen zware koffers
passeert de incheckbalie
in de jaszak van een doctor.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geïnspireerd door het boek van Ernest van der Kwast

De voordracht van dit gedicht is te beluisteren op www.audiogedichten.nl

De pluisjes in de Pinksterdienst

In haar witte toga

stond ze midden in de kerk

te blazen als de wind

tegen de uitgebloeide

paardebloem

pluisjes cirkelden rondom

beschenen door het licht

van de door glas in lood

komende zon

het is als met de wind

je ziet hem

door de dingen die bewegen

net als de pluisjes

neerdalend op uitgesleten tegels

zo is de Geest,

je ziet hem in de liefde

in al wat goed is,

vruchten geeft

het is Gods adem

die de Geest beweegt.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Het onderste kunstwerk is van Reinder Homan.

Naar aanleiding van het gedicht heeft Jolien .... een scrap gemaakt, zo schreef zij onder dit gedicht op http://cobypoelman.gedichtensite.nl. Helaas weet ik haar achternaam niet. U ziet haar scrap hier bovenaan ingevoegd.

Mocht je dit lezen Jolien, ik zou heel graag ook je achternaam hier voor de volledigheid vermelden. Heel hartelijk dank, ik vind het erg mooi!

Zonder Noorden komt niemand thuis

Zolang je nog maar weet
waar het noorden is
de weg omhoog

Vluchtend beland je
in het verhaal van een ander
weven zich draden over elkaar
vormend een grillig patroon

zoekend een nieuw bestaan
uit onverwerkt verleden
in het heden van
wie wegtrok met de noorderzon

ontladen door een hert
ontvouwend je a-vier
ontwapent zich
de hartstocht in de ander

voor wie je
zonder schild kunt zijn
opent zich perspectief


Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven bij het gelijknamige boek van Nelleke Noordenvliet

De voordracht van dit gedicht is te beleuisteren op www.audiogedichten.nl

Een goede preek

Ik heb zojuist iets moois gelezen,
het raakte heel mijn wezen.
Ik kreeg liggend op mijn rug
verbinding met de Bommelse brug,
legde mijn oor te luister
en hoorde het gefluister
van twee bruggenhoofden
in het schemerduister,
daartussendoor een zuivere sopraan
aan ‘t roer hief zij een loflied aan.
Zo hoorde ik midden in de week
een ongehoord goede preek.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Geschreven n.a.v. het onderstaand gedicht "De moeder de vrouw" van Martinus Nijhoff



De moeder de vrouw

Ik ging naar Bommel om de brug te zien.
Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden
die elkaar vroeger schenen te vermijden,
worden weer buren. Een minuut of tien
dat ik daar lag, in 't gras, mijn thee gedronken,
mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd -
laat mij daar midden uit de oneindigheid
een stem vernemen dat mijn oren klonken.

Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer
kwam langzaam stroomaf door de brug gevaren.
Zij was alleen aan dek, zij stond bij 't roer,

en wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren.
O, dacht ik, o, dat daar mijn moeder voer.
Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren.

Martinus Nijhoff

Het schilderij is Zaltbommel van Anco Wigboldus

Opgeheven geheim

Ik kan het nu wel zeggen

zei ze zacht

hoe op een dag

ze boven wilde kijken

maar van de kinderen

mocht ze niet op de trap

‘k ben heel voorzichtig

achter haar aan geklommen

ze was de koningin te rijk

zo blij nog even

weg te kunnen dromen

in haar vroegere koninkrijk

maar de weg terug

een uur waren we bezig

toen ik bezweet bedacht wat nu

werd me iets ingegeven

we gingen op de knieën

tree voor tree

het was zo’n lieve vrouw

ik gunde het haar zo

die ene wens

te gaan vervullen

het is gelukt

ik kan ‘t je nu

in alle openheid onthullen.

Ontroerd ontmoette ik

haar blik

zij bracht

wie ik zo miste

hier beeldend

in herinnering

zo liefdevol,

als een vriendin

ik zag in haar

die donkere ogen lichten.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Bergen aan Zee

Kunstwerk van Ayzo Epeus van Humalda van Eysinga

De zee ingehaald,

golven stormen,

ijskristal klettert

uit antraciet,

onweer in Bergen,

zon in de duinen,

schuilplek ontdekken

door hagelzand,

windvlagen spelen

met slippers en vlaggen,

rennende badgasten,

flitsend strand √

we vieren vakantie

in Nederland.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Onderste kunstwerk van Roos Schuring.

Lichaamstaal

In één Geest
gedoopt
werden we
één lichaam.
Doen we iemand pijn,
het raakt
ons hele lichaam.
Uiten we respect,
het hele lichaam straalt!

Door te leven
in Gods Geest
viert ons lichaam
Pinksterfeest.

(Vrij naar 1 Kor. 12)

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Te beluisteren op www.audiogedichten.nl zie link

World Servants

Door Roemenië rijdt een bus
met diep ontroerde jongeren.
Zigeunerfamilies zwaaien terug,
die glinsterende ogen….
nog één blik werpen zij
op wie hen lieten delen
in zoveel vriendelijkheid en hulp.

Op hun lemen huisjes
brachten ze dakleer aan,
ze speelden met hun kinderen
aten mee, leerden hun taal,
wasten kleren in de rivier
waaruit zij altijd dronken,
hun lichamen verfristen,
water haalden voor de thee.

Daar gaan ze, de gezondenen
met wie ze zoveel deelden,
hulpvaardigheid en liefde,
vreugde, verdriet,
wat hebben ze gezongen
met hun kleine kinderen,
nog zingen zij de woorden
van het mooie bijbellied.

Door Roemenië rijdt een bus
langs een zigeunerkamp.
De buschauffeur ziet
door het raam
en in zijn grote spiegel
een stukje van het koninkrijk,
bidt in zich zelf
wie is hier arm,
ik zie alleen maar rijk….

Coby Poelman-Duisterwinkel

Hulp in de bergen

Als mijlen ver van huis
portieren vergrendeld
sleutel in contact
we buiten staan,
in kille schemering
gehuld in zonnejurk
ik rillend bid om hulp

verschijnt de vreemdeling
met klein gereedschap
en een zachte zwachtel.
Zijn lichaamstaal
spreekt engelengeduld.

Bij ’t lichten van de maan
klinkt het bevrijdend
klikgeluid.
Met overlopend hart
zien we hem gaan.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Vol van luister

Wat wilt U mij vertellen
met dit veld vol pinksterbloemen
nu ‘k even in de stilte
neergestreken ben
het lichte paars, bijna
te mooi om te benoemen
strijkt teder langs
de houder van mijn pen
hoe kan ik dit beschrijven
wat ik diep van binnen voel

ook zonder iets te zeggen Heer
weet U wat ik bedoel.
Dit pinksterveld vertolkt vandaag
nabijheid van Uw Geest
in Uw serene stilte
ben ik dicht bij U geweest.

Coby Poelman-Duisterwinkel.