zondag 22 september 2024

Honderd jaar Juliana

 


Van binnen en van buiten klinkt in Aduard muziek,

er is nog een fanfare die speelt voor het publiek.

Het korps bestaat al honderd jaar, in de herfst gestart

door een groepje inwoners van kerkelijk Aduard.

We zijn hen dankbaar, en verheugd dat het is voortgezet

met Juuls en Juliettes, zij vinden zoveel pret

in samen spelen in de maat, bevlogen, enthousiast

door wie hen begeleiden, vol vuur, ze zijn verrast.


De mensen van het eerste uur, ze kochten instrumenten

omdat muziek de mens verbindt, ze speelden zelfs in tenten,

op sportvelden en in de kerk, marcheerden door de straat,

de stukken in de harpjes, de wasknijpers paraat.

Ze kochten uniformen, schaften een vaandel aan,

Als kind zag ik de optocht, het greep me toen al aan.

De majorettes met hun stok zwaaiden parmantig mee, 

de drumband kletterde erop los, het was een defilé!


Concoursen, serenades, concerten overal,

kerkdiensten begeleiden, heerlijk trompetgeschal.

Kerstmorgen in de vroegte, ze waren weer present,

de vreugde van de muzikant is werkelijk ongekend.

Bewaar dit grootse erfgoed, het is zo waardevol,

de groei van Juliana, het speelt een grote rol.

De enthousiaste leiders, zij brachten veel tot stand,

blijf onze Schepper eren, Hij schept de muzikant!


Coby Poelman-Duisterwinkel

vrijdag 30 augustus 2024

Mijn eerste fiets


Het was geen nieuwe maar wat was ik blij,

die doortrapfiets was op een dag van mij!

Als je moest remmen hield je op met trappen,

ik had mijn vader nog de band zien lappen.


Ik had de fiets gekregen van mijn neef,

hij was nog goed al was het spatbord scheef.

blij fietste ik voor 't eerst de Kerkstraat door,

wat kon hij hard, ik zwaaide naar Mans Poort.


Dag buurvrouw Antoons riep ik over straat,

kijk eens hoe hard mijn nieuwe fiets al gaat.

Misschien kon ik de folders zo bezorgen,

dat kon ik mooi eens uitproberen morgen.


Ik hielp mijn vader daarmee elke week

want hij was kruidenier in deze streek,

de route die ik liep was al vertrouwd

maar was de fiets daar al wel op gebouwd?


Een fotograaf zei dat ik af moest stappen

dus hield ik voor hem even op met trappen,

ik wilde wel poseren maar alleen met fiets,

gelukkig was dat goed, anders had ik nu niets.


Coby Poelman-Duisterwinkel



Geschreven bij een kinderfoto van mijn man

zaterdag 20 juli 2024

Studeren



Ik ben niet meer te stoppen,

heb zoiets leuks ontdekt,

je kunt speels talen leren

via een leuke app.

Ik leer nu Spaans in ‘t Engels

twee vliegen in één klap,

zo kan ik als ‘t zich voordoet

naar ‘t Spaanse land op stap.


Het mooie van die studie app,

je haalt ook ‘t Engels op.

Bij alles wat je goed hebt

klinkt er een juichkreet op.

Voor lessen scoor je punten,

je wordt erg goed beloond,

en sta je boven aan een lijst

word je met goud bekroond.


Zo schuif je wekelijks verder

van brons naar diamant,

het leren is een feestje

en schept een speelse band

met vele personages

die je al kunt verstaan,

ze leven dagelijks met je mee

en moedigen je aan.


Ik heb de smaak te pakken,

‘t is leuker dan ik dacht,

het laat mijn hersens gymmen, 

ook dat geeft extra kracht.

Maak je nog een gedichtje

of is dat nu voorbij

vraagt mijn lief me ernstig

al doe je het maar voor mij…


Coby Poelman-Duisterwinkel

dinsdag 18 juni 2024

De man met de fiets


Hij is er nog geen week

maar in het dorp kent men hem al,

het Spaans wordt goed verstaan,

lachend klinkt haar geschal;


Pa, je bent hier al bekend,

men noemt je de man met de fiets,

vrolijk gaan ze verder,

zij op haar step, hoe vind je zoiets.


De straat is voor de auto te smal,

maar wat een hellingsgraad,

dan maar te voet met fiets en step,

zo gaan ze door de straat.


Thuis hoor ik hun verhalen

en kijk de foto's door.

Intens geniet ik van hun reis,

volg zo het hele spoor.


Coby Poelman-Duisterwinkel


zondag 9 juni 2024

Op hun zondags


Opa en oma
in zondagse kledij,
horloge in zijn vestzak,
dat hoorde daar bij.

Mijn deftige oma
met haar mooie hoed
geniet van de rustdag
met opgewekt gemoed.

Gesterkt door de diensten
in hun geliefde kerk
kunnen ze de week weer aan,
nog even door het perk.

Mijn opa was een zanger
en lid van de muziek,
zijn beroep was timmerman,
dat hield hem aardig kwiek.

Dat zingen van mijn opa
klinkt in de genen door,
tot in het zoveelste geslacht
zingen we in een koor.

Oma kon goed naaien,
ze was heel creatief,
wij gingen bij hen op bezoek,
poseren ze niet lief?

Coby Poelman-Duisterwinkel

donderdag 23 mei 2024

Paradijsgedachten


Paarsblauwe bergen,

azuurblauw water,

een blauwwitte lucht,

witte huizen,

roodgekleurde daken,

een bootje aan de kant,

felgekleurde bloemen,

waar is het wachten op?


Die bergen kan verzetten,

water droog kan leggen,

afdaalt in een wolk,

in het wit wil wonen

dat met rood bekroond is,

bootjes aan de kant brengt,

een tuin vol bloemen geeft,

Hij komt en wacht je op.


Coby Poelman-Duisterwinkel

dinsdag 21 mei 2024

De stille roos


De roos vertolkt wat wordt gevoeld

bij het bezoek van 't monument,

een doorn boven de snede,

de knop die zich naar boven wendt.


De stille roos tekent iets uit

van wat ze heeft beleefd,

de lucht spiegelt ook wolken

en schaduw van wie om je geeft.


Al weet die dat hier niets meer is,

je ergens anders bent,

de plek waar je begraven werd

herinnert jou, je sterfmoment.


In deze roos verstilt de jij

die veel betekend heeft,

de knop gaat open als Hij jou

onsterfelijk leven geeft.


Coby Poelman-Duisterwinkel

maandag 13 mei 2024

Eén zinnetje was genoeg




Haar pa en ma vierden een jubileum,

Ze weet nog hoe ze voor de kapstok stond,

er moest toch iemand zijn die op kon treden,

daar in de gang bedacht ze het terstond.


Voor iemand haar op plannen kon betrappen

had ze de hoed al van de plank gewipt,

met herenjas en sjaal kwam ze al binnen stappen,

nu snel een tekst bedenken en de knopen dicht.


Er werd gelachen en naar haar gekeken,

toen ze ging zitten was het opeens stil,

nu moest ze toch in actie, ze moest spreken,

ze dacht aan iemand van de kerk en wat hij wil.


Ze hoefde maar één zinnetje te zeggen

zoals die man zo vaak had voorgedaan,

ze deed hem na zonder veel uit te leggen

en kreeg applaus, het was dus goed gegaan.


Op latere verjaardagen, partijen

sprak men veelvuldig over wat zij had verteld,

blijkbaar had ze de gasten kunnen vleien

met; “Ik ben Smit en kom om kerkegeld.“


Coby Poelman-Duisterwinkel

zondag 21 april 2024

Haiku seringen

 


Als ik binnenkom,
die geur van herinnering,
paarse seringen.

Coby Poelman-Duisterwinkel

dinsdag 12 maart 2024

Hoortoestel, zal ik wel, zal ik niet.....


We krijgen een mailtje van vrienden. Ze attenderen ons op een advertentie van een hoorspecialist. Ik moet even lachen om de humoristische manier van schrijven. Ons kent ons... Ik heb het onderwerp al eerder met mijn man besproken. Hij loopt er nog niet warm voor. Eén van onze zangers die naast hem staat in het koor heeft hem laten weten dat hij aan het experimenteren is met hoortoestellen en nu een apparaat op proef heeft. Mijn man houdt nauwlettend in de gaten hoe het zijn buurzanger bevalt. Na de proefperiode heeft de buurzanger zijn apparaatjes teruggebracht en ging bij een concurrent te rade. De apparaatjes die hij daar kreeg bevallen hem beter al is het nog niet je van het...

Toen we op een zondagmorgen plaats namen op de bank bij vrienden van ons, de bank zonder tegenlicht omdat de vriend die al een tijdje een hoortoestel heeft dan beter kon liplezen hadden we ook wat bedenkingen bij de werking ervan. Een bas in ons koor beschikt ook over een hoortoestel maar we moeten alles een paar keer herhalen omdat hij ons moeilijk kan verstaan... We hebben dus nog steeds onze bedenkingen bij de hoortoestellen van vandaag de dag en dat is de reden dat het nog wat uitgesteld wordt. Hij zegt wel eens er moet wel vreselijk veel aan die dingen verdiend worden want er wordt zo veel reclame voor gemaakt…

Die avond zijn we bij vrienden op bezoek van wie de man ook hoortoestellen heeft. Ik vraag hem hoe ze bevallen. Hij maakt een gebaar met zijn hand van: praat me er niet over…. En dan ontspint zich een heel verhaal van falen van het apparaat, bezoekjes aan de specialist die het meeneemt naar achteren en terugkomend vertelt dat het weer klaar is, overtollig oorsmeer enz. enz. Als we alles aangehoord hebben zeg ik tegen manlief: misschien kunnen we toch beter nog maar even wachten dan, zo slecht is je gehoor ook weer niet. Hij veert op, zijn gezicht begint te stralen en als we thuis zijn en ik opmerk dat het wel lijkt of hij opeens veel beter hoort, of dat soms komt door onze slotconclusie laat hij weten dat het inderdaad nu opeens veel beter gaat en hij kijkt mij zo gelukkig aan….

Coby Poelman-Duisterwinkel 

dinsdag 13 februari 2024

Heb lief


Liefde, aan geen dag gebonden,

liefde is voor elke tijd,

denk aan wie de liefde vonden

en aan Hem die het verspreidt,

deel het uit aan alle mensen,

stel je open en ontvang,

liefde is het mooiste werkwoord,

het bestaat al eeuwenlang.


Coby Poelman-Duisterwinkel

dinsdag 6 februari 2024

Verjaardagsgedichtje


Zie je de olifant met de muis,

ze botsen de auto van konijn Pluis,

die veert omhoog tot op het stuur,

wat een plezier en avontuur!

Ze vieren jouw verjaardag,

kijk maar naar die gele vlag

en al die slingers boven hen,

hiep hiep hoera schatert een stem

vanuit deze verjaardagskaart,

vandaag is er verjaardagstaart!

Alle cadeautjes snel opzij,

kom er maar gezellig bij!


Coby Poelman-Duisterwinkel

vrijdag 2 februari 2024

Verjaardagsknuffel

 


Zie je de dikke knuffelbeer,

hij smeekt; o nee, niet nog een keer!

De muisjes smakken om de beurt,

hebben hem helemaal besmeurd

met rode lipjes van de stift

die uit de roller is gelift.

Je bent toch jarig, lachen zij,

dan krijg je kusjes, ben je blij!

Knuf beer zegt; het is nu wel feest

maar jarig ben ik al geweest.

Zo stopt hij al de kusjes snel,

o nee, daar gaat alweer de bel….


Coby Poelman-Duisterwinkel

dinsdag 16 januari 2024

Hamsterborg in wintersfeer

 


Achter berijpte bomen,
hun stammen aardedonker,
ademt de Borg
de stilte
van de winterdag,
boezemt ontzag,
zo statig staat zij daar.

De smalle loopbrug
zwijgt nog onbelopen
onder ragfijne takken,
lichtflonkerend, ontloverd.
De omgeving slaapt,
merels zoeken appels
in de hoogstamgaard.
De schelpensingel glanst
onaangeraakt,
alleen de sneeuw
onder mijn voeten kraakt.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Foto genomen van de foto op de kerstkaart van de Vereniging van vrienden van de Hamsterborg.
De originele foto op deze kaart is gemaakt door Sina Wiersema.


Dit gedicht is gepubliceerd in mijn boek "Velden vol melodieën"

zaterdag 13 januari 2024

Duisterwinkel

 

Er gaat een gerucht
dat in een gehucht
bij een donkere bocht
men trekschuiten zocht
om deze te beroven.

Door dit verhaal
rond het Hunzekanaal
bij die duistere winkel *)
heet het gehucht Duisterwinkel
als je dit mag geloven.


*) hoek. Deze bocht in de Hunze, een duistere hoek had de vorm van een winkelhaak.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Gepubliceerd in "Granaatjes met een gouden slot" (2015)

Duisterwinkel is de naam van een gehucht dat gelegen heeft ten noorden van Garnwerd, in de gemeente Winsum, provincie Groningen.
Door de gemeente wordt Duisterwinkel ook genoemd als een van de woonkernen van de gemeente, maar op de topografische kaart is de naam niet terug te vinden.
Het gehucht staat vermeld op de kaart van Ludolph Tjarda van Starkenborgh (ca. 1690), op de kaart van Theodorus Beckeringh, "Kaart of Landtafereel der Provincie van Groningen en Ommelanden" (1781), in de Aardrijkskundige woordenboeken van Van der Aa (1849) en Pott (1913) en in de Groninger Encyclopedie van K. ter Laan (1954).
Het was een gehucht dat, vanuit Garnwerd gezien, aan de overkant van een in 1640 afgesneden meander (de Raken) van de oude Hunze, thans het Reitdiep lag, ingeklemd tussen Schilligeham, Bellingeweer en Klein Garnwerd. De naam zou duiden op een voor schepen gevaarlijke bocht (winkel) in de Hunze. In die bocht zouden veel bomen hebben gestaan rond een drietal boerderijen, wat de bocht een donker karakter gaf.
Het verhaal gaat, dat voor de kanalisatie van de Hunze (Reitdiep), hier dikwijls de trekschuiten werden beroofd. Het was een duistere hoek (vgl. Du. Winkel) in de Hunze.
De bewoners van Duisterwinkel gingen in Garnwerd naar de kerk. Sinds 1811 bestaat er één familie die zich Duisterwinkel is gaan noemen.


zie ook http://www.duisterwinkel.nl/ voor een grotere foto van deze kaart.


donderdag 11 januari 2024

Haiku Nacht


Gewoon stil worden,

luisteren naar wie je roept,

vol vertrouwen gaan!


Coby Poelman-Duisterwinkel