De mooiste taal

Op de facebookpagina van boekenfans zag ik zo'n leuke foto, daar moest ik gewoon even een gedichtje bij schrijven.

Het gedichtje is geschreven vanuit het perspectief van het boek, en de schuingedrukte stukken zijn geschreven vanuit het perspectief van de kat. 

De mooiste taal

Wie bladert daar in mij,

wat voel ik toch,

iets scherps rondom iets zachts,

Wat lees ik nou,

hier, dit gaat over mij...

Ik voel iets harigs,

iets wat prikt,

een zachte ademstroom,

O, dit moet ik onthouden,

dit is een kattendroom...

Ach lezer, blijf nog even,

dit voelt zo speciaal,

zo ben ik nog nooit aangeraakt,

zie je niet hoe ik straal?

Het gaat over de liefde,

hoe je die uiten kan...

O lieve lezer, dankjewel,

wat heerlijk dat je kwam!

Ik ga op zoek, ik deel het uit

van hier tot elke stam!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Zo bijzonder

 

Vaak schrijf ik een gedicht over een boek dat ik gelezen heb. Deze keer was het andersom. Van de uitgever van dit boek kreeg ik een mailtje dat een auteur een gedicht van mij gebruikt had in een boek. Het gedicht Afscheidsbede. Zelfs de titel van het boek is er aan ontleend. Als dank voor het gebruiken van mijn gedicht kreeg ik het boek cadeau.

Inmiddels heb ik het boek gelezen en ik ben diep onder de indruk van de inhoud. Alles wat in een jong gezin beleefd wordt in het omgaan met een ernstige ziekte wordt in dit boek belicht. Elke emotie komt over. Ik heb menigmaal mijn tranen de vrije loop gegeven. Je kon je helemaal verplaatsen in de personen.

Vanuit een christelijk perspectief beschreven vertelt het de lezer wat er allemaal komt kijken wanneer je te horen krijgt dat je met leukemie te maken hebt. De diepgaande gesprekken, de voelbare emoties, onbegrip, meeleven, kwetsende opmerkingen, niets wordt geschuwd.

Het is een heel realistisch boek dat alle facetten aan het licht brengt zonder belerend of normerend te zijn. Mensen die te maken hebben of krijgen met ziekte kunnen uit dit boek enorm veel troost en steun putten. Ook de mensen om de zieke heen komen hier helemaal tot hun recht. Hoe belangrijk zijn zij in tijden van verdriet en vreugde want ook vreugde wordt zeker gedeeld in dit boek. Veel omstanders rond de zieke hebben hun eigen rugzak die hier ook op een heel realistische en natuurgetrouwe manier beschreven worden.

Ik ben heel blij dat mijn gedicht door het hele boek heen een troostgedachte heeft mogen zijn en dat het de auteur zo heeft geïnspireerd.

Coby Poelman-Duisterwinkel