Onderonsje

De tulpen in de kelk

bogen naar de tafel over,

geef ons eens een speld,

ze prikten zich onder hun kop

en staan nu weer rechtop.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Haikulied voor Händel

Doof en hoogbejaard,

toch lokt de kat het maartse.

Komt hij ooit weer thuis?

Nog steeds geen kat,

de eksters bij zijn lege bak

missen hem ook.

Geen kattenharen,

eksters slopen onze mat,

overal kokos.

De eksters broeden

in hun mattenrestennest

vlooieneitjes uit.

Händel, ouwe kater,

zoveel over jou geschreven,

wordt maart je fataal?

Coby Poelman - Duisterwinkel

 

 

Geschreven op 22 maart 2017.

Tevens een afscheidslied want Händelisnooit meer thuisgekomen.

Droom van Down

 

Hij klom de kansel op om God te zien,
ik zag hem door gekleurde vensters turen,
hij wees naar buiten, leek ons aan te vuren,
Gods schitterende zon scheen bovendien.

In zijn gezicht verscheen een hemelglans,
zijn stem vertolkte wat hij binnen voelde,
we wisten zondermeer wat hij bedoelde,
zichtbaar genoot hij van zo'n buitenkans.

Nog vaak hoorden we predikanten preken
over de wederkomst van onze Heer,
hoe op een wolk Hij eens zou oversteken,

dan dacht ik steevast aan die ene keer.
Nooit is het uit mijn denkbeeld meer geweken,
vol van de Geest gaf hij Hem alle eer.

Coby Poelman - Duisterwinkel
　

Kunstwerk van Han Reeder

Gepubliceerd in de bundel: "Beleef de dag" (2015)

Wanneer het Pasen wordt

Het was nog vroeg

we droegen kruidenolie

om Zijn dode lichaam

voor eeuwig te bewaren

maar vonden een verlaten graf

We zagen blinkend licht

en hoorden iemand vragen

waarom wij bij de doden zochten

Wie in leven was

Ontredderd keken wij,

hoorden een Engel spreken

Hij bracht ons Jezus' woorden

in herinnering

nu drong zijn opstanding en leven

pas tot ons door

hoewel wij Hem nog niet

hadden gezien

Het is al laat

ruik je de geuren

van Zijn kruidenolie?

Weet je dat Hij ons lichaam

tot de opstanding bewaart?

Geloof ons als we je

vertellen in extase;

Komt Jezus' woord je in herinnering,

dan wordt het Pasen!

 

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven n.a.v. een preek over Lukas 24 : 1 - 13


Gepubliceerd in de bundel "Het pinkstert!"

Het levenslicht van Pasen

Als ik me in wil leven

begeef ik mij in ’t lege graf,

een niet te tillen steen

sloot hier de ingang af,

ik stel me voor hoe in Zijn dood

de adem Gods beweging bracht,

Hij kon zijn graf verlaten

uit eigen kracht!

Als ik met Hem wil leven

verlaat ook ik mijn graf,

Hij licht met overwinningskracht

al wat mij weghoudt af.

De Heer verrees,

Hij brengt ons in beweging,

het graf is leeg,

de Levende verwacht! 

Coby Poelman - Duisterwinkel

Lichtend wit

Een schilder uit de vorige eeuw

belichtte ‘t wit in zijn penseel

op linnen tot een kroonjuweel.

Het inspireert, het maakt me blij,

ik zie door jou je schilderij

dat zegt Mijn Schepper straalt in mij.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Kunstwerk van Martinus van Andringa

Feest in Hoogkerk

Zes jonge vrouwen poseren op het veld,
feestelijk gekleed, een lach op hun gezicht,
een zomerse dag vol vrolijkheid en licht,
achter hun ruggen staan fietsen opgesteld.

Een eindje verderop pauzeren muzikanten
gezien de instrumenten en een grote trom,
de wachtende koetsier kijkt naar de paarden om,
zitten ze op een kar, op uitgespreide kranten?

Wat is het onderwerp van hun gesprek
dat er geen oog is voor de jonge vrouwen
die zich vermaken op hun eigen plek,

de fotograaf geniet van het aanschouwen,
de dames lijken aardig opgewekt,
zij hoefden niet met instrumenten sjouwen.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Verkiezingstijd

 

Aan tafel wordt gesproken
over de politiek.
Vader en zoon dienen
elkaar van repliek.
Verschillende partijen
passeren de revue.
De zoon gooit nog
een balletje op
over de CHU,
en had je vroeger ook niet
een boerenpartij?
Die man, heette hij Kieviet?
Hij kijkt daarbij naar mij.
Boer Kieviet, boer Kieviet?
‘k Kom bijna niet meer bij
en sein vanuit mijn ooghoek
wat zegt hem nu nog Koekkoek?

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in "De voordracht" (2013)

Nagelaten foto

Daar gaat de dochter van de kruidenier
gehuld in winterjas met kraag en hoed,
voeten in tripklompen, zie ik dat goed?
Gebreide kousen, de kledij van hier.

Het stuur vol tassen van de winkelier,
ze kijkt alsof ze dit al jaren doet,
klanten wachten, ze gaat vol goede moed
door al die hekjes en ze fietst zo fier.

Kon ik haar er maar even over vragen
helaas vond ik de foto veel te laat,
wat had ze in haar jeugd al veel te dragen,

mijn schoonmoeder, zie wat ze achterlaat,
de kruideniersvrouw, in werkzame dagen
en voor haar man een steun en toeverlaat.

Coby Poelman-Duisterwinkel