vrijdag 29 november 2019

Adventskaarsengedichtje

Ik kom zegt Jezus,
deel het licht,
één ster vertelt ons
Zijn bericht.


Het licht van Jezus,
straalt Zijn spoor,
twee vlammen geven
vrede door.

Jezus verwachten
maakt ons blij,
kijk maar, drie lichtjes
op een rij.

Het feest van Jezus
komt er aan,
‘k zie al vier kaarsjes
brandend staan.

Coby Poelman-Duisterwinkel

zondag 24 november 2019

Herfstlantaarn

November kleurt de bomen,
een kleine rode springt er uit,
de ranke blaadjes
zijn zo herfstig mooi,
in vele tinten
licht de diepte op
alsof die iets vertolkt
van Hem die schiep,

Ik zie Hem
in een purperen gewaad
dat spoedig afgenomen wordt,
het onontkoombaar sterfproces
maar na het sterven
licht de lentehoop.

Kleine rode herfstlantaarn,
lichtend tussen sterfte,
Je maakt iets wakker
in de mens,
een stil gevoel
van Pasen in de herfst.

Coby Poelman-Duisterwinkel

vrijdag 15 november 2019

Kaarsengedichtje voor Advent


Er staan vier kaarsjes op een rij
te wachten op het feest.
Eén lichtje laat ons alvast zien
hoe mooi het is geweest.

Nu mogen er twee kaarsjes aan,
ons wachten wordt beloond.
Het wordt steeds lichter in de kerk,
het huis waarin God woont.

Vandaag branden drie kaarsjes,
drie vlammetjes van licht
vertellen van het Kind dat komt,
is dát geen mooi bericht?

Nu mag het vierde kaarsje aan.
Vier lichtjes laten horen:
nog een paar nachtjes slapen,
dan wordt het Kind geboren.

Coby Poelman - Duisterwinkel



 
Gepubliceerd in de bundel: "Het pinkstert!" (2012)




donderdag 7 november 2019

Haar waarde


Ze was al jarenlang alleen
maar eenzaam was ze niet,
ze maakte deel uit
van een vrouwengroepje,
ze rummikubten bij de één
en bij de ander
deelden ze  een snoepje.
Ze maakte kruiswoordpuzzels,
las een boek
en nodigde vaak mensen uit
of ging zelf op bezoek.
Was lid van kerk
en vrouwenbond en koor,
zo bracht ze in gezelschap
fijne uurtjes door
totdat ze vergeetachtig werd,
haar woning moest verlaten,
het vrouwengroepje kleiner werd,
ze woorden zocht in ’t praten
maar haar geloof maakte haar sterk,
ze kende “Onze Vader”,
voelde zich samen met Hem één,
zong psalmen van genade,
zo troostte zij met haar gezang
en haar gebed aan tafel
meer dan ze zelf ooit heeft beseft,
Hij gaf haar nieuwe waarde.

Coby Poelman - Duisterwinkel