De glans van edelsteen

Ze reeg ons tot
haar mooiste stralenkrans,
we fonkelden rondom haar
maar bij het dragen
zag zij ons nooit zelf.

Een lumineus idee ontstond,
in een maatje kleiner
kwam er een soortgelijke,
nu schittert niet
alleen haar hals,

in onze nieuwe vrienden
zien wij haar ogen spiegelen,
ze glinsteren ons tegemoet
wanneer ze in hen ziet
wat ze al jaren droeg.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Kleurloos?

Grijs

is de kleur

van de regenboog

in de hoopvolle ogen

van het opgetogen kind.

Hij is kleurenblind.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Om te zingen

O mooie bosbeekjuffer

in zo glanzend blauw,

hoe statig is je houding

zo keurig in je vouw,

hoe fijntjes

je vleugellijntjes,

hoe blinkend je staart,

azuurkleur siert je kopje,

je halsje en je kraag.

O mooie bosbeekjuffer

tegen het lichte groen,

je kleurt de zomerdagen,

betovert het seizoen,

alsof je wilt vertellen

mijn Maker is dichtbij,

bekijk zijn mooie kleurkeus,

een kunstenaar is Hij.

O mooie bosbeekjuffer,

een lied stijgt op in mij.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Bij God bewaard

Ze las een sterfbericht

en dacht, ach…

ze bad, Heer,

verlicht hun nacht.

Ze schreef Zijn woorden

op een meeleefkaart;

Weet u bij God bewaard.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Met dit gedicht doe ik op verzoek van Anne en Aritha mee aan de bloghop van juli/augustus 2018 thema: ‘ de ansichtkaart’ van Ron de Graaff  http://rondegraaff.blogspot.com/2018/07/zomertijd.html

Museumplein Amsterdam

Hoe lang heeft hij er al gestaan,

de man in geverfd brons,

toeristen hebben zich vergaapt,

foto’s en video’s gemaakt,

plots staat hij achter ons

en bukt zich in zijn stijve jas,

strijkt het muntgeld in zijn tas.

Hij gaat zoals hij kwam,

het onbekende straatbeeld

fietst weg door Amsterdam.

Coby Poelman - Duisterwinkel


Gepubliceerd op de poëtische plattegrond van Domweg gelukkig in de Taalstaat Zie https://data.kro-ncrv.nl/domweg-gelukkig/#/gedicht/d2f901

Snipperkat

Onder de trap ligt onze kat

op afgeweekt behang,

het deert hem niet, wat er ook valt,

hij ligt er al heel lang.

Pas bij de spetters op zijn kop

van weer een natte dweil

rekt hij zich uit en schudt zich,

stram komt hij overeind.

Wanneer hij door de kamer loopt,

bedekt met plakbehang

kijkt hij me vraagogend aan:

komt er nog wat van?

Hij gaat me voor richting zijn bak

en vraagt me zo om eten,

de ballast die hij meedraagt

lijkt hij gewoon vergeten.

Ik volg het spoor van snippers terug

scheur boven weer behang

en denk aan de bejaarde kat,

die jaag je niet op stang.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Hoor het koor

Vreugde zingt de ruimte in
als wij elkaar begroeten,
het orgel nodigt, partituren wachten
op uitgestrekte armen.
We zingen in en stralen uit
wat ons ten diepste vult,
de lofzang houdt ons gaande.
Vol eerbied leven we ons in,
stemmen vloeien samen.
Psalmen spreken,
dragen heden en verleden.

Krachtig klinken onze zangen,
in de weerklank juicht
ons prijzen en verlangen,
zien we uit als een verheugde bruid
naar Hem die ons de vreugde schonk
in tal van zegeningen,
het mooiste wat ons bindt:
voor Hem te mogen zingen!

Coby Poelman - Duisterwinkel

Lichtend dons

Wanneer het vederlichte dek
een loden deken lijkt,
je onder zwaartekracht bezwijkt,
het daglicht je te fel begroet
in 't donker van je nachtgemoed,
als je geen uitkomst in 't gebed meer ziet,
je schuilt in een immens verdriet

neem dan het dek in beide handen
trek het omhoog voor je gezicht,
zie je tussen dat dons het licht?
Er is een Helper die met je bidt
juist als je in dat diepe donker zit.

Hij tilt je loden deken
laat je je nood uitspreken
en wacht tot alles bij hem is gebracht,
de loden deken om je ligt als zachte vacht.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Catechisant op bezoek

Jong bezocht oud,
ze maakten samen huiswerk,
oud overhoorde
wat jong te leren had,
oud had voor leren
nooit de kans gehad,
jong scoorde hoog
door deze huisdocente,
oud fleurde op
van alle leermomenten,
ze keken beiden
naar de avond uit,
jong gaf aan oud
een toekomstperspectief,
oud gaf aan jong
een nieuw studeergerief.

Verbonden door geloof en kerk
ontstond opbouwbezoekerswerk.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Gods aarde juicht

Gods aarde juicht

in de geplante boomgaard,

zij fluit een lied vol luister naar

het zachte fietsgeluid.

Zij voelt het zaad ontkiemen

in de bloementuinen

en glimlacht naar de

zwerfvuilprikkers in de duinen,

de schoongehouden sloten,

zij bekoren haar

zodat ze zingt uit vreugde,

feestviert in de morgendauw:

Hier houd ik van,

dit is tot stand gekomen

door een goede Geest van trouw.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Opgenomen in het jubileumboek van Torcqué: "Eco del silencio/Echo van de stilte/Tylos aidas

Hoopvolle treurbeuk

We lopen met ons drieën langs de graven,

de dorpsgenoten leven voor ons op,

de droogte heeft hier sporen nagelaten,

de jonge treurbeuk buigt steeds dieper in de top.

We hebben over voorouders gesproken

en wat we hen nog graag hadden verteld

maar eenmaal wordt de levenslijn doorbroken,

toch wordt in dromen soms die lijn hersteld.

Het is alsof de beuk aan ons wil tonen,

ik ben hier na de oude wilg geplant

maar zonder water zal het einde komen

nog voor mijn wortels met de aarde zijn verwant.

Meer dood dan levend geeft hij aan

dat hij zo misschien niet meer kan beleven

wanneer de graven zullen opengaan,

de doden nieuw bestaansrecht wordt gegeven.

Hier in de hof van ons vergankelijk leven

leeft de gedachte aan besprenkeling en doop,

bezinnend voelen we ons met elkaar verweven

en gaan we huiswaarts, in ons leeft de hoop.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Het was hem niet

Ik dacht vanmiddag 

dat ik Händel zag,

dezelfde tekeningen 

in zijn vacht.

Ik hield mijn pas in,

noemde zacht zijn naam,

niets in hem reageerde

alleen mijn metgezel 

wist wat mij deerde

en liet mij daarvan 

even iets verstaan.

Meer dan een jaar geleden nu

dat onze oude kater

voor ’t laatst gelokt 

door ’t maartse

van ons is heengegaan.

Coby Poelman - Duisterwinkel