Etenstijd (haiku)

Elastiektwisters

ruziën over een knoop,

de rek is eruit.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Verkiezingstijd

Aan tafel wordt gesproken
over de politiek.
Vader en zoon dienen
elkaar van repliek.
Verschillende partijen
passeren de revue.
De zoon gooit nog
een balletje op
over de CHU,
en had je vroeger ook niet
een boerenpartij?
Die man, heette hij Kieviet?
Hij kijkt daarbij naar mij.
Boer Kieviet, boer Kieviet?
‘k Kom bijna niet meer bij
en sein vanuit mijn ooghoek
wat zegt hem nu nog Koekkoek?

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in "De voordracht" (2013)

Wat zal ik aantrekken?

Staande voor de kast

verzucht je

kijkend naar de lucht

wat trek ik aan vandaag…

als eindelijk je keuze is gemaakt

komen de regenbuien

dan hoor je het gefluister

trek toch vandaag die mantel aan

die zo bevrijdend voelt

met al die mooie plooien

waarmee iets wordt bedoeld

bescheiden en zachtmoedig

meelevende en goed,

verdragend en geduldig,

vergevend overvloedig

en daar omheen

die mooie gouden riem

om bij elkaar te houden

die wijde plooienpracht,

de gordel van Gods liefde

die alles samenbracht

ga zo vandaag naar buiten

het zal je prachtig staan

dan trek je naast je kleren

ook nog de ander aan.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven n.a.v. een preek over Kolossenzen 3 : 12 - 17

Uit: "Verrassend uitzicht" (2013)

Dit gedicht is gepubliceerd op de achterkant van "In gesprek" van maart 2013.

De voordracht

Fluisterende stemmen

Twee stemmen

fluisteren in mijn oor,

een goede en een kwade,

waar ik door 't kwaad

mij overstemmen laat

verlaat mij niet de goede,

wel zoekt die

mijn beschaamd gelaat

maar niet vervuld met woede,

hij overstijgt met zachte kracht

de stemming van de kwade,

hierin herken ik Christus' macht,

ervaar ik Zijn genade!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in : "Verrassend uitzicht" (2013) 

Aan dit gedicht werd op 1 november 2011 de zilveren veer toegekend door www.gedichtensite.nl

Dit gedicht is te beluisteren op https://www.luistergedichten.nl/index.php/religieuze-audio/19-geloof-hoop-liefde/20-fluisterende-stemmen

Mijn bijzondere Valentijn

‘t Was in de nacht

van Valentijn

dat de vliezen braken,

jouw komst

ons deed ontwaken.

We hadden je zo vroeg

nog niet verwacht,

reden in de stilte,

beschenen door de maan

naar waar je ‘t levenslicht

aanschouwen zou.

Pas aan het einde van

die lange dag,

de moed bijna verloren

werd jij, mijn Valentijn

intens gewenst

geboren.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gebeurtenis in 1986, beschreven op 13 februari 2011.

Gepubliceerd in "De voordracht" (2013)

Wisselzang

Het mooie
van de wisselzang
is wat het met je doet.

Zo luisterend naar
wat je broeders zingen
voel je de warmte Gods
over je uitgestraald,
landen Zijn woorden
in het diepste
van je hart.

Zo zegenend bezongen
beantwoord je Zijn roep
in klanken uit de Hoge
neerdalende als dauw
over je toehorende broeder,

dan voelt het
of de Vader zelf
Zijn kinderen omarmt.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in "Granaatjes met een gouden slot" (2015)

Het kabinet van de familie Staal

Verstrikt geraakt in
‘t vangnet van hun steken
van averecht over het recht
breit ze slechts
aan een grijze vrede.

Een naald vol roest
laat moeilijk steken glijden,
een vangnet is niet
recht te breien
door ribbels langs
een muizentandpatroon.

Zolang de kluwens
blijven zwijgen
tikken de naalden
grijzig voort.

Wanneer de
strakgetrokken draden
het vangnet pogen te verlaten
in kluwens
die het zwijgen
hebben overstemd
blijkt het katoen
in staaldraad
te zijn omgezet.

Coby Poelman-Duisterwinkel


Geschreven n.a.v. het boek van Yolanda Entius

Het gedicht is gepubliceerd in "Strijklicht van violen" (2013)

Het gedicht is te beluisteren op  https://youtu.be/e_mv2Ckw_NQ

Anti-Valentijn

Ik ben het konijn van Jasmijn,

zij komt haar hart bij mij luchten,

ik hoor haar verzuchten:

"Het hart van mijn Va

klopt hard voor Lentijn

maar ik zie Lentijn niet zo zitten,

ze zit altijd op Va te vitten."

Ze zit in het gras en plukt aan mijn jas,

hoe bijzonder kan liefde zijn,

Jasmijn is anti-va-lentijn.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Granaatjes met een gouden slot"

Omma, ....

Die eerste keer

dat hij je oma noemt,
je hand zoekt

en meeneemt

naar wat hij heeft gezien,

dat opgeheven voetje

in een sandaaltje

boven die dode spin,

die blik van hem,

zijn uitgespreide handjes,

en dan dat zwaaiend vingertje,

het zegt nog zoveel meer….

De eerste keer dat hij vertelt,

je hart dat voor hem smelt.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Jozef van Arimathea

Zie je de man,

zo geheel anders

die om het lichaam

van Jezus vroeg

het zorgzaam wikkelde

in linnen, naar een nieuw

uitgehouwen rustplaats droeg

gevolgd door

diep bedroefde vrouwen,

hij heeft voor Hem

een plaats bereid,

hij, levend in verwachting

van Gods koninkrijk,

het lichaam neergevleid

in het bijzijn

van de vrouwen.

Wie is toch deze man

met die bekende naam,

wat geeft hij door zijn handelen

de mensen te verstaan,

voel je de rust

in deze man,

zijn sterke Godsvertrouwen,

de stilte in de tuin,

de eerbied van de vrouwen,

hun moed om na Zijn sterven

geurolie te bereiden

het geeft mij houvast

in de tijd van lijden.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Bij Lukas 23 : 50 – 56