Braadgeheim

In de pauze van de koffieochtend hoor ik naast me een interessant gesprek. Mijn nieuwsgierigheid neemt toe en ik buig me iets meer naar de vertelster. Ja hoor zegt ze, gewoon de braadpan onder de kraan, niks boter of olie. Ik braad mijn vlees al 10 jaar in water. Hamburgers, gehaktballen, kipfilet. Mijn mond valt bijna open van verbazing. Wordt je vlees dan wel bruin, smaakt het niet naar water?

Het vlees wordt echt bruin, dat komt door het vet waar genoeg van in het vlees zit, je wilt niet weten hoe vet mijn braadpan nog is als ik hem afwas.

Ik ben overtuigd, nog deze avond ga ik het uitproberen. Ik haal de gemarineerde varkensfiletlapjes uit de diepvries, houd de braadpan onder de kraan en dompel de bevroren lapjes onder. Gas op hoog en kijk wat er gebeurt. Het water gaat koken en de lapjes ontdooien. Ik keer ze om en om en de marinade begint heerlijk te ruiken in het kookwater. De lapjes borrelen in de pan. Op een gegeven moment is er bijna geen water meer en beginnen de lapjes zowaar bruin te worden. Ik draai het gas laag en doe het deksel op de pan. Het ruikt heerlijk. Als de aardappels en de prei gaar zijn kijk ik naar mijn lapjes. Hm, ik wil eigenlijk wel iets meer jus. Ik leg de lapjes op een bord en giet de prei af in de braadpan. De jus is zelfs na deze actie mooi bruin.

We zitten aan tafel. Ik proef, mmm, vanuit mijn ooghoek kijk ik naar mijn man.

Als hij zijn bord bijna leeg heeft vraag ik of het hem gesmaakt heeft.

Heerlijk zegt hij en neemt met smaak de laatste hap.

Ik geniet en besluit het geheim nog niet prijs te geven. Morgen moeten de gehaktballen eraan geloven.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Gekregen

De paradijsvogel

Vanuit zijn hoge uitkijkpost

zag hij hoe het kon zijn

en hoe door iets heel kleins

de mens in één keer afstond.

Droevig klonk zijn roep: Waarom!

Omdat, siste het uit de grond

de mens veel liever zelf beslist

en loopt de wereld in de mist

stelt men jouw vraag aan God.

Coby Poelman - Duisterwinkel

...... zend Ik ook u

Ergens in het land

bidt een stille fietser

voor ieder die passeert.

Niemand ziet het,

niemand hoort het

maar gedreven

door de woorden:

zend Ik ook u

ziet de fietser

de mens

met biddersogen.

Over heel de wereld

zijn lezers

aangestoken.

Stille fietsers bidden

voor ieder die passeert.

Niemand ziet het,

niemand hoort het

maar ergens

op de wereld

is iets moois begonnen.

In Christus’ vrijheid voelen

mensen zich gezonden.

　

Coby Poelman - Duisterwinkel

Uit:"Geloofsvreugde"

In Zijn zonneboog

Wanneer de zon het kerkgebouw verlicht,
denk ik me in dat Hij het is,
en zijn aanwezigheid kracht bij wil zetten,
het licht dat door de rijen strijkt,
vertolkt zijn gang, van oost naar west.
Zover het van elkaar verwijderd is
heeft Hij de zonde weggedragen,
dat heeft Hij in zijn Woord gezegd.

Al heeft de predikant nog niet gesproken
en zwijgt het orgel als het graf,
voel ik in de serene stilte
de adem van wie ons bezocht
en ons in tegenwoordigheid heeft vrijgekocht.

Coby Poelman-Duisterwinkel