Applaus voor de Schepper

O, die klaprozen langszij

wanneer je op de snelweg rijdt,

dat zomers rood tussen het groen,

groots in uitbundigheid.

Als pauwenveren wuiven zij

een speels pauzeerakkoord,

dit rozenveldapplaus vertolkt

Gods eigen scheppingswoord.

Coby Poelman - Duisterwinkel

De tweedehands hoed

Vandaag heb ik een hoed gekocht
bij de kringloop in de stad.
Manlief heeft hem uitgezocht,
we lopen naar het zebrapad.

De auto’s blijven netjes wachten,

we worden hier en daar gegroet.
’t Is of ze ons heel hoog achten,
komt dat nu allemaal door die hoed?

We worden vorstelijk benaderd,
“mevrouw, meneer, wat kan ik voor u doen?”
Een keurige man knikt en buigt waardig,
ik waan me in de tijd van toen.

‘k word geholpen in mijn jas,
deuren gaan voor me open,
men draagt voor mij de grote tas,
vraagt; “zal ik met u meelopen?”

Ik heb de hele dag genoten
van de aankoop van die hoed.
Dat die maar 50 eurocent kostte
vervult me met een opgelicht gemoed.


Coby Poelman - Duisterwinkel


Uit: "Granaatjes met een gouden slot"

Kunstwerk boven van Wojciech Weiss

Een bed in de hemel

Stille getuigen

Die eerste ontmoeting

die ogen, die blik

“Haar vader is Hongaar”

en wie ben ik?

Hoe groot is een tweepersoonsbed?

Hemelse klanken

uit een koffergrammofoon.

Ontwakend verlangen

in een studentenflat.

Schilderend aan jouw hemel

spant zich de lucht.

De hel komt binnen.

Een adelaar vlucht.

In ijzige ogen

verrijzen de ijsschotsen van de Donau.

Klagende celloklanken.

Wanneer was de Donau blauw?

Wat zegt een naam

onuitspreekbaar uitgesproken

oorsprong van mijn bestaan

bij haar ondergedoken.

Verstoring van verlangen

door oorzaak en gevolg.

De Donau is rood.

Hoe zwaar is een cello

voor een jongen van acht?

Veel zwaarder de kwelling

die hem nog wacht.

Een bed van zwarte aarde

bedekt onze vader.

Lang gekoesterde hunkering

vervuld op een dag van rouw.

Heel even kleurt de Donau blauw.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Geschreven bij het gelijknamige boek van Tessa de Loo

Gepubliceerd in "Strijklicht van violen", poëzie bij kunst en literatuur (2013)

Te beluisteren via http://www.audiogedichten.nl/audio/categorieen-algemeen/10-levensbeschouwelijk/167-een-bed-in-de-hemel

Het Snorrelaantje

Hier liepen wij

toen we nog kinderen waren,

op onze schoudertjes

het grote linnenrek,

de armen vol

verschoten veloursgordijnen

in onze jaszakken

verweerde knijpers

en een broodje spek.

In de zelfgebouwde tent

tussen de bessenstruiken

vertelden we elkaar

hoe spannend de vakantie was

met deuken in de knieën

van scherpe schelpjes

in ‘t geplette gras.

We fantaseerden

over blijven slapen

maar bij het uitproberen

achter ons eigen huis

vluchtten we nog

voor het donker was

bij ’t horen van

een egeltje

langs ons matras…

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit de bundel 'De voordracht'

Te beluisteren op  http://www.audiogedichten.nl/audio/categorieen-algemeen/12-algemeen/10-snorrelaantje

Een sprei van liefde

Je kreeg een sprei

vol geborduurde rozen,

twee harten vormen

om elkander één.

De liefdessprei bedekt,

werkt harten open,

Gods vrede vlecht zich

om de liefde heen.

 Coby Poelman - Duisterwinkel

Uit : "Beleef de dag"  (2015)

Geopend naar Hem

Hij opent Zijn handen

als ik ze vouw,

ik lees in die handen

de tekens van trouw.

Hij opent mijn ogen

als ik ze sluit,

in zijn open handen

 wens ik me Zijn bruid.

Vraagt Hij om mijn hand,

ik ben van Hem,

in leven en sterven

’t is Zijn hand die ‘k omklem.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Moederdag voor eeuwig

Zo eenmaal in het jaar

dat was toch veel te weinig

een goede moeder

was ze elke dag.

Haar koesterende handen

nooit aflatend bezig

haar zachte blik

vertolkte ’t liefdeshart.

In onze diepste pijn

was zij met ons verbonden

bij onze grootste vreugde

ontsprong haar lieve lach,

deelden we verdriet

zij troostte als geen ander

met haar als moeder

was het altijd moederdag.

Nog eenmaal klinkt op aarde

mijn bewonderend hoera

o, dat zij eeuwig moeder is

nu in Gods Gloria.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Uit: "Geloofsvreugde"(2013)